മരിക്കുന്നവരെല്ലാം ദൈവത്തെ അഭിമുഖം ദര്‍ശിക്കാന്‍തക്ക യോഗ്യതയുള്ളവരായിരിക്കയില്ല; അതേസമയം ശപിക്കപ്പെട്ട ആത്മാക്കളുടെ ഗണത്തില്‍ തള്ളപ്പെടാന്‍ മാത്രം പാപം എല്ലാവരിലും ഉണ്ടായിരിക്കയില്ല. അതിനാല്‍ മരിക്കുന്നവരില്‍ ചിലര്‍ ദൈവത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്ന വരായിരിക്കും; എന്നാല്‍ അവര്‍ തങ്ങളുടെ പാപങ്ങള്‍ക്ക് പരിഹാരം ചെയ്തിട്ടില്ലെന്നുവരാം. ദൈവത്തിന്റ കാരുണ്യം അവരെ നിത്യശിക്ഷയില്‍നിന്ന് ഒഴിവാക്കുന്നു; അവിടുത്തെ നീതി അവരുടെ വിശുദ്ധീകരണം ആവശ്യപ്പെടുന്നു. അതിനാല്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിനും നരകത്തിനുമിടയ്ക്ക് ശുദ്ധീകരണസ്ഥലം എന്നൊരു ശിക്ഷാകേന്ദ്രമുണ്ടെന്നു സഭ പഠിപ്പിക്കുന്നു.
11-ാംശതാബ്ദത്തില്‍ മരിച്ചവരുടെ ഓര്‍മ്മ പെരുന്നാള്‍ സഭയില്‍ സാര്‍വ്വത്രികമായി. അഞ്ചാം ശതാബ്ദം മുതല്‍ മരിച്ചവര്‍ക്കായി കുര്‍ബാന ചൊല്ലി കാഴ്ചവച്ചിരുന്നതായി കാണാം .
എല്ലാ മതക്കാരും മരിച്ചവര്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നുണ്ട്. പ്രാര്‍ത്ഥന ഏതെങ്കിലും വിധത്തില്‍ ഉപകരിക്കുന്നുണ്ടെന്നായിരിക്കണമല്ലോ അവരുടെ ബോദ്ധ്യം. സ്വര്‍ഗ്ഗവാസികള്‍ക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥന ആവശ്യമില്ല; നരകവാസികള്‍ക്ക് പ്രാര്‍തഥന പ്രയോജനപ്പെടുകയുമില്ല. നിശ്ചിതകാലത്തെ ശുദ്ധീകരണത്തിനുശേഷം സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്ക് പോകാവുന്ന ആത്മാക്കളുണ്ടെന്നാണല്ലോ മരിച്ചവര്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ സ്പഷ്ടമാക്കുന്നത്.
യൂദാസ് മക്കബേയൂസ് തന്റെ കൂടെ അടരാടി പോര്‍ക്കള ത്തില്‍ മരിച്ചവര്‍ക്കുവേണ്ടി ബലികള്‍ സമര്‍പ്പിക്കാന്‍ പന്തീരായിരം നാണയം പിരിച്ചെടുത്തു ജെറുസലേമിലേക്ക് അയച്ചു. മരിച്ചവര്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നതു പരിശുദ്ധവും രക്ഷാകരവുമായ ഒരു ചിന്തയാണെന്ന ബോധ്യത്തോടുകൂടെയാണ് യൂദാസ് അങ്ങനെ ചെയ്തത് (2 മക്കാ 12, 46).
നാം എല്ലാ വരും ഒരു ശരീരത്തിലെ അവയവങ്ങളാകയാല്‍ ഒരാളുടെ പ്രാര്‍ത്ഥനയും പ്രായശ്ചിത്തവും ആ ശരീരത്തിലേ മറ്റ് അംഗങ്ങള്‍ക്ക് പ്രയോജനകരമായി തീരുന്നു. ദിവ്യബലി മരിച്ചവരുടെ കടങ്ങള്‍ ക്ഷമിക്കാന്‍ ഉതകുമെന്നു ട്രെന്റ് സൂനഹദോസിന്റെ നിര്‍വ്വചനവുമുണ്ട്.
മോനിക്കാ പുണ്യവതി മരണനേരത്ത് തന്റെ കണ്ണീരിന്റെ പുത്രനായ വിശുദ്ധ അഗസ്തീനോസിനോട് ഒരു കാര്യം മാത്രമേ ആവശ്യപ്പെട്ടുള്ളു. ‘മകനേ, നീ ബലിപീഠത്തില്‍ നില്ക്കുമ്പോള്‍ എന്നെ ഓര്‍മ്മിക്കുക.’
