നവംബര്‍ 19: ഹാക്കെബോണിലെ വിശുദ്ധ മെക്ക്ടില്‍ഡ്

സാക്‌സണിയില്‍ പ്രശസ്തമായ തുറിഞ്ചിയന്‍ കുടുംബത്തില്‍ മെക്ക്ടില്‍ഡ് ജനിച്ചു. കുട്ടിയുടെ ആരോഗ്യം തീരെ മോശമായിത്തോന്നിയതിനാല്‍ അവളെ ഉടനെ പള്ളിയില്‍ കൊണ്ടു പോയി ജ്ഞാനസ്‌നാനപ്പെടുത്തി. പരിശുദ്ധനായ ഇടവക വൈദികന്‍ പ്രതിവചിച്ചു: ‘ഈ കുട്ടി ദീര്‍ഘനാള്‍ ജീവിക്കും; വിശുദ്ധയായ ഒരു കന്യാസ്ത്രീയാകും.’ ഹാക്കെബോണിലെ പ്രഭുക്കള്‍ വിപ്പ്‌റായിലെ പ്രഭുക്കളുംകൂടി ആയിരുന്നതിനാല്‍ വിപ്പ്‌റായിലെ മെക്ക്ടില്‍ഡ് എന്നു പുണ്യവതിയെ വിളിക്കാറുണ്ട്. ഇവളുടെ സഹോദരിയാണു വിശുദ്ധയായ ജെര്‍ത്രൂദ് വോണ്‍ ഹാക്കെബോണ്‍.

കുട്ടിക്ക് 7 വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍ റോഡാര്‍ഡ്‌സ് ഡോര്‍ഫുമഠത്തില്‍ സഹോദരി ജെര്‍ത്രുദിന്റെ അടുക്കലാക്കി. പത്തു വര്‍ഷത്തിനുശേഷം 1258-ല്‍ മെക്ക്ടില്‍ഡും ബെനഡിക്ടന്‍ മഠത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. രണ്ടുപേരും ഹെല്‍ഫ്ടായില്‍ സ്ഥാപിച്ച പുതിയ മഠത്തിലേക്കു മാറി. അവിടെ ജെര്‍ത്രൂദിനെ സഹായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവളുടെ എളിമയും തീക്ഷ്ണതയും സ്‌നേഹപ്രകൃതിയും ഏവരുടേയും സവിശേഷ ശ്രദ്ധയെ ആകര്‍ഷിച്ചു.

അക്കാലത്താണ് അഞ്ചുവയസ്സുപ്രായമുള്ള, പിന്നീടു മഹാ വിശുദ്ധയായി അറിയപ്പെടുന്ന ജെര്‍ത്രൂദ് ഹെല്‍ഫാ മഠത്തില്‍ ചേര്‍ന്നത്. മെക്ക്ടില്‍ഡാ ഗായിക പ്രവീണയായിരുന്നു. ദൈവം അവള്‍ക്കു പല ആദ്ധ്യാത്മിക കാര്യങ്ങളും വെളിപ്പെടുത്തിയത് അവളെ തന്റെ വാനമ്പാടി എന്നു വിളിച്ചു കൊണ്ടാണ്. ഈ വെളിപാടുകളെല്ലാം, ‘വെളിപാടുകളുടെ പുസ്തകം’ എന്ന ഒരു ഗ്രന്ഥത്തില്‍ ജെര്‍ത്രൂദ് എഴുതിവച്ചു. അതു പ്രസിദ്ധം ചെയ്യാമോ എന്നു മെക്ക്ടില്‍ഡ് സംശയിച്ചപ്പോള്‍ ക്രിസ്തുതന്നെ കാണപ്പെട്ടു പറഞ്ഞു താനാണ് അവ എഴുതാന്‍ ഇടയാക്കിയതെന്ന്.

‘പ്രത്യേക കൃപാവരത്തിന്റ പുസ്തകം’ എന്നു അതിനെ പേരുവിളിക്കണമെന്നും കര്‍ത്താവ് അവളെ അറിയിച്ചു. ഈ ഗ്രന്ഥം അനേകര്‍ക്ക് ഉപകരിക്കുമെന്ന കാരണത്താലാണു നാമാന്തരം നിര്‍ദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടത്. 1291 നവം ബര്‍ 19-ാം തീയതി മെക്ക്ടില്‍ഡ് മരിച്ചു; അതിവേഗം ഈ ഗ്രന്ഥം പ്രചുര പ്രചാരത്തിലായി, പ്രത്യേകിച്ചു ഫ്‌ളോറെന്‍സില്‍.

ഫ്‌ളോറെന്‍സുകാരനായ ഡാന്റെ 1314-നും 1318-നും മധ്യേ എഴുതിയ ‘ശുദ്ധീകരണസ്ഥലം’ എന്ന കവിതയിലെ മറ്റില്‍ഡാ എന്ന കഥാപാത്രം വിശുദ്ധ മെക്ക്ടില്‍ഡ് ആണെന്നാണ് ഒരഭിപ്രായം. ഡാന്റെയുടെ കവിതയിലും മെക്ക്ടില്‍ഡിന്റെ പുസ്തകത്തിലും ആത്മാവിന്റെ ശുദ്ധീകരണം നടക്കുന്നത് ഏഴു നിലയുള്ള ഒരു പര്‍വ്വതത്തിലാണ്. ഡാന്റെക്ക് മറ്റില്‍ഡാ മിസ്റ്റിക്ക് തിയോളജിയുടെ ഒരു പ്രതീകമാണ്. ഹെര്‍ഫ്ടായിലെ വിശുദ്ധ ജെര്‍ത്രൂദ് വിശുദ്ധ മെക്ക്ടില്‍ഡിനെപ്പറ്റി ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരിക്കുന്നു: ‘അവള്‍ക്കു സമാനയായ ഒരാള്‍ ഈ മഠത്തില്‍ ഇതുവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ലാ; ഇനി ഉണ്ടാകാനിടയില്ലെന്നുകൂടി ഞാന്‍ ഭയപ്പെടുന്നു.’

നവംബര്‍ 17: ഹങ്കറിയിലെ വിശുദ്ധ എലിസബത്ത് രാജ്ഞി

ഹങ്കറിയിലെ അലക്‌സാണ്ടര്‍ ദ്വിതീയന്‍ രാജാവിന്റെ മകളാണ് എലിസബത്ത്. ചെറുപ്പം മുതല്‍തന്നെ എലിസബത്ത് തന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ ലോകത്തിനു സ്ഥാനം നല്കാതെ ദൈവ സ്‌നേഹത്തില്‍ ജീവിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. എളിമ പ്രവൃത്തികളും ആത്മപരിത്യാഗവും നിരന്തരം അഭ്യസിച്ചുപോന്നു. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്കു ദൈവാലയത്തിലേക്കു കടന്നുപോയി ഓരോ ബലിപീഠത്തിന്റെ മുമ്പിലും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും. ദൈവാലയത്തില്‍ മറ്റാരുമില്ലെങ്കില്‍ സാഷ്ടാംഗം വീണ് അപേക്ഷിക്കും.

14-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ കുറിഞ്ചിയായിലെ ലൂയിലാന്റ് ഗ്രെവിനെ എലിസബത്ത് വിവാഹം ചെയ്തു. പണം ദരിദ്രര്‍ക്കു കൊടുക്കാനുള്ള ഒരു വസ്തുവായിട്ടാണ് എലിസബത്ത് മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നത്. കൊട്ടാരത്തില്‍ വരുന്ന ദരിദ്രരെ മാത്രമല്ല കഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന സകലരേയും ആശ്വസിപ്പിച്ചിരുന്നു. പല ആശുപത്രികള്‍ രാജ്ഞി സ്ഥാപിച്ചു; രോഗികളെ ശുശ്രൂഷി ക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ജീര്‍ണ്ണിച്ച മുറിവുകള്‍പോലും രാജ്ഞി കഴുകിക്കെട്ടിയിരുന്നു.

ഒരിക്കല്‍ ദരിദ്രര്‍ക്കായി കുറേ സാധനങ്ങള്‍ മേലങ്കിയില്‍ കെട്ടിക്കൊണ്ടു പോയപ്പോള്‍ ഭര്‍ത്താവു രാജ്ഞിയെ കൂട്ടിമുട്ടി. രാജ്ഞി ഭാരംകൊണ്ടു പുളയുന്നതുകണ്ടപ്പോള്‍ രാജാവു വന്നു ഭാണ്ഡം തുറന്നു നോക്കി. വെളുത്തതും ചുവന്നതുമായ റോസാപ്പൂക്കളാണ് അദ്ദേഹം കണ്ടത്. പുഷ്പങ്ങള്‍ വിരിയുന്ന കാലമല്ലായിരുന്നു അത്. ഒരെണ്ണം രാജാവു അതില്‍നിന്നെടുത്തശേഷം രാജ്ഞിയെ മുന്നോട്ടുപോകാന്‍ അനുവദിച്ചു.

1225-ല്‍ ലൂയി രാജാവ് ഇറ്റലിയില്‍ ഒരു യോഗത്തിനു പോയിരുന്ന കാലത്തു നാട്ടില്‍ വെള്ളപ്പൊക്കവും പഞ്ഞവും പ്ലേഗുമുണ്ടായി. രാജ്ഞി ദിനം പ്രതി 900 പേര്‍ക്കു ഭക്ഷണം കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. തന്റെ പട്ടുവസ്ത്രങ്ങളും ആഭരണങ്ങളും കൂടി അതിനായി വിനിയോഗിച്ചു.

1227-ല്‍ ലൂയി കുരിശുയുദ്ധത്തിനു പുറപ്പെട്ടപ്പോള്‍ നാലാമത്തെ ശിശു വിനെ ഗര്‍ഭംധരിച്ചിരുന്ന രാജ്ഞി കുതിരപ്പുറത്തു കുറേ വഴി രാജാവിനെ അനുഗമിച്ചു. ഇനി ഭര്‍ത്താവിനെ കാണാന്‍ കഴിയുകയില്ലെന്ന ഒരു വിചാരം രാജ്ഞിക്കുണ്ടായിരുന്നു. ദക്ഷിണ ഇറ്റലിയില്‍ വച്ചു ടൈഫോയിഡു പിടിപെട്ടു ഭര്‍ത്താവു മരിക്കുകയും ചെയ്തു.

എലിസബത്തു ദൂഃഖാര്‍ത്തയായി. ഭര്‍ത്താവിന്റെ ചാര്‍ച്ചക്കാര്‍ എലിസബത്ത് പണമൊക്കെ ദുര്‍വ്യയം ചെയ്യുകയാണെന്ന് ആരോപിച്ചു രാജ്ഞിയെ കൊട്ടാരത്തില്‍നിന്ന് ഇറക്കിവിട്ടു. വിശപ്പും തണുപ്പും സഹിച്ചു പിഞ്ചു കുഞ്ഞുങ്ങളോടുകൂടെ തെരുവീഥിയില്‍ അലഞ്ഞുനടന്നു. രാജ്ഞി സഹനം മുഴുവനും സ്വാഗതം ചെയ്തു. ഭര്‍ത്താവിന്റെ സ്‌നേഹിതന്മാര്‍ തിരിച്ചു വന്നപ്പോള്‍ എലിസബത്തിനെ വീണ്ടും കൊട്ടാരത്തില്‍ താമസിപ്പിച്ചു. അവളുടെ പുത്രനായിരുന്നുവല്ലോ കിരീടാവകാശി.

1228-ല്‍ എലിസബത്ത് ഫ്രന്‍സിസ്‌കന്‍ മൂന്നാം സഭയില്‍ ചേര്‍ന്നു. അതറിഞ്ഞു സന്തുഷ്ടനായ വിശുദ്ധ ഫ്രാന്‍സിസ് തന്റെ മേലങ്കി രാജ്ഞിക്കു കൊടുത്തയച്ചു. ശേഷിച്ച ജീവിതകാലം രാജ്ഞിതന്നെ സ്ഥാപിച്ചിരുന്ന ഒരാശുപത്രിയില്‍ രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിച്ചു ജീവിച്ചു. ക്രമേണ ആരോഗ്യം നശിച്ച് 24-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ രാജ്ഞി അന്തരിച്ചു എലിസബത്തുരാജ്ഞി പരോപകാര പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടേയും ഫ്രാന്‍സിസ്‌കന്‍ മൂന്നാം സഭയുടെയും മധ്യസ്ഥയാണ്.

നവംബര്‍ 18: ക്ലൂണിയിലെ വിശുദ്ധ ഓഡോ

877ലെ ക്രിസ്മസ്സിന്റെ തലേനാള്‍ അക്വിറെറയിലെ ഒരു പ്രഭു തനിക്ക് ഒരാണ്‍കുട്ടിയെ തരണമെന്ന് അപേക്ഷിച്ചു. ദൈവം അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാര്‍ത്ഥന കേട്ട്, ഓഡോ എന്ന ഒരു പുത്രനെ നല്കി. കൃതജ്ഞതാനിര്‍ഭരനായ പിതാവു കുഞ്ഞിനെ വിശുദ്ധ മാര്‍ട്ടിനു കാഴ്ചവച്ചു. ഓഡോ വിജ്ഞാനത്തിലും സുകൃതത്തിലും വളര്‍ന്നുവന്നു. തന്റെ മകന്‍ ഒരു വലിയ ഉദ്യോഗസ്ഥനായിക്കാണാനാണു പിതാവ് ആഗ്രഹിച്ചത്; എന്നാല്‍ പ്രസാദവരം അവനെ ദൈവശുശ്രൂഷയ്ക്ക് ആകര്‍ഷിച്ചു. ഓഡോയുടെ ആരോഗ്യം അത്ര മെച്ചമായിരുന്നില്ല; അവന്റെ ഹൃദയം സന്തപ്തമായി. അവസാനം അവന്‍ ടൂഴ്‌സിലെ മാര്‍ട്ടിനെത്തന്നെ ശരണം ഗമിച്ചു.

സുഖക്കേടു ശമിച്ചപ്പോള്‍ ഓഡോ ബോമിലുള്ള ബെനഡിക്ടന്‍ ആശ്രമത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. ക്ലൂണിയില്‍ അന്ന് ഒരാശ്രമം പണിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഓഡോ അതിന്റെ ആബട്ടായി നിയ മിക്കപ്പെട്ടു. വിവേകപൂര്‍വ്വം തന്റെ ജോലികള്‍ അദ്ദേഹം നിര്‍വ്വഹിച്ചു. ഒരു വിശുദ്ധന്റെ മാധുര്യം അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യാപാരത്തില്‍ പ്രകടമായിരുന്നു.

നാടുവാഴികള്‍ തമ്മിലുള്ള തര്‍ക്കങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കാന്‍ പരിശുദ്ധ പിതാവ് അദ്ദേഹത്തെ പലപ്പോഴും നിയോഗിക്കുകയു ണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഈദൃശമായ ഒരു കാര്യത്തിന് അദ്ദേഹം റോമയിലേക്കു പോയപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിനു രോഗം ബാധിച്ചു. അദ്ദേഹ ത്തിന്റെ അഭ്യര്‍ത്ഥനയനുസരിച്ച് അദ്ദേഹത്തെ ടൂഴ്‌സിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി. അവിടെ അദ്ദേഹം വിശുദ്ധ മാര്‍ട്ടിന്റെ പാദാന്തികത്തില്‍ കിടന്നു മരിച്ചു.

നവംബര്‍ 16: സ്‌കോട്ട്‌ലന്റിലെ വിശുദ്ധ മാര്‍ഗരറ്റ് രാജ്ഞി

1057-ല്‍ സ്‌കോട്ട്‌ലന്റിലെ രാജാവായ മാല്‍ക്കോം വിവാഹം കഴിച്ചത് ഇംഗ്‌ളീഷ് രാജാവായ വിശുദ്ധ എഡ്വേര്‍ഡിന്റെ സഹോദരപുത്രി മാര്‍ഗരറ്റിനെയാണ്. പേരു സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ രാജ്ഞി അമൂല്യമായ ഒരു പവിഴം തന്നെയായിരുന്നു. കൊട്ടാരത്തിലാണ് വളര്‍ന്നതെങ്കിലും മാര്‍ഗരറ്റ് ലൗകികസന്തോഷങ്ങളെ വിഷമായിട്ടാണ് കണക്കാക്കിയിരുന്നത്.

മാല്‍ക്കോം പരുപരുത്ത ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നെങ്കിലും രാജ്ഞിയുടെ സംപ്രീതമായ പെരുമാറ്റംകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധപതിക്കാനും ഭരണകാര്യങ്ങളില്‍ രാജ്ഞിയുടെ ഉപദേശം തേടാനും കൂടി തയ്യാറായി. എല്ലാ പ്രവൃത്തികളിലും രാജ്ഞി ഭര്‍ത്താവിനെ സഹായിച്ചിരുന്നെങ്കിലും പ്രാര്‍ത്ഥനയ്‌ക്കോ ദൈവസാന്നിധ്യ സ്മരണയ്‌ക്കോ കുറവു വരുത്തിയില്ല. എട്ടു മക്കളുണ്ടായി. അവരെ ദൈവഭക്തിയില്‍ വളര്‍ത്താന്‍ മാര്‍ഗരറ്റ് ഒട്ടും അശ്രദ്ധ പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചിട്ടില്ല.

രാജ്യം മുഴുവനും തന്റെ കുടുംബമായിട്ടാണ് രാജ്ഞി കരുതിയിരുന്നത്. ഞായറാഴ്ചകളും നോമ്പു ദിവസങ്ങളും ആചരിക്കാന്‍ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തിയിരുന്നു. നോമ്പുകാലത്തും ആഗമനകാലത്തും ദിവസന്തോറും 300 ദരിദ്രരെ വിളിച്ചു രാജാവും രാജ്ഞിയും ഭക്ഷണം വിളമ്പി കൊടുത്തിരുന്നു. വിദേശീയര്‍ക്കുവേണ്ടിക്കൂടി രാജ്ഞി ആശുപത്രികള്‍ സ്ഥാപിച്ചു. നോമ്പിലും ആഗമനകാലത്തും പാതിരാത്രിയില്‍ എഴുന്നേറ്റു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിരുന്നു. രാവിലെ കുര്‍ബാന കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍ ആറു ദരിദ്രരുടെ പാദങ്ങള്‍ കഴുകി അവര്‍ക്കു ധര്‍മ്മം കൊടുത്താണ് അയച്ചിരുന്നത്. സ്വന്തം ആഹാരം എത്രയും തുച്ഛമായിരുന്നു.

മാല്‍ക്കോം സമാധാനപ്രിയനായിരുന്നെങ്കിലും സമര്‍ത്ഥനായ ഒരു പോരാളിയായിരുന്നു. ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് സൈന്യം അദ്ദേഹത്തിനു കീഴടങ്ങി ആന്‍വിക്കു മാളികയുടെ താക്കോല്‍ രാജാവിനു സമര്‍പ്പിക്കുന്ന സമയത്തു അപ്രതീക്ഷിതമായി ഇംഗ്ലീഷ് പടയാളികള്‍ അദ്ദേഹത്തെ കുത്തിക്കൊന്നു. തുടര്‍ന്ന് നടന്ന യുദ്ധത്തില്‍ മകന്‍ എഡ്ഗാറും മരിച്ചു. ദൈവ തിരുമനസ്സിനു കീഴ്‌പ്പെട്ടുകൊണ്ടു രോഗിയായിരുന്ന രാജ്ഞി എല്ലാം സഹിച്ചു. തിരുപാഥേയം സ്വീകരിച്ചശേഷം രാജ്ഞി പ്രാര്‍തഥിച്ചു: ‘കര്‍ത്താവായ ഈശോ അങ്ങു മരിച്ചുകൊണ്ടു ലോകത്തെ രക്ഷിച്ചുവല്ലോ എന്നെ രക്ഷിക്കണമേ.’ ഇതുതന്നെ ആയിരുന്നു രാജ്ഞിയുടെ അന്തിമ വചസ്സുകള്‍.

നവംബര്‍ 14: ഡബ്ലിനിലെ വിശുദ്ധ ലോറന്‍സ് മെത്രാപ്പോലീത്താ

ഡബ്ലിനടുത്തുള്ള ഒരു രാജകുടുംബത്തിലാണ് ലോറന്‍സ് ഒരടൂള്‍ ജനിച്ചത്. പത്തു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍ ലോറന്‍സ് ജാമ്യത്തടവുകാരനായി ലിന്‍സ്‌റ്റെറിലെ രാജാവിന് നല്‍കപ്പെട്ടു. കുട്ടിയോട് രാജാവ് നിര്‍ദ്ദയനായി പെരുമാറിയതിനാല്‍ അവനെ ഗ്ലൈന്‍ലോക്കിലെ മെത്രാന് ഏല്പിക്കുവാനിടയായി. അവിടെ അവന്‍ ദൈവകാര്യങ്ങള്‍ ശരിയായി പഠിച്ചു. പന്ത്രണ്ടാമത്തെ വയസ്സില്‍ കുട്ടി പിതാവിന്റെ പക്കലേക്കു മടങ്ങി.

തന്റെ നാലു മക്കളിലൊരാള്‍ തിരുസഭാസേവനത്തിന് പോകണമെന്ന് പിതാവിനു നിര്‍ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. ആരു പോകണമെന്ന് നറുക്കിട്ട് തീരുമാനിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ തന്റെ ആഗ്രഹം സഭാസേവനത്തിന് പോകണമെന്നാണെന്ന് ലോറന്‍സ് പറഞ്ഞു. ലോറന്‍സിനെ വീണ്ടും മെത്രാനച്ചന്റെ ശിക്ഷണ ത്തില്‍ താമസിപ്പിച്ചു. ലോറന്‍സ് ഒരാശ്രമത്തിലാണ് താമസി ച്ചിരുന്നത്. ഗ്ലൈന്‍ലോക്കിലെ മെത്രാന്‍ മരിച്ചപ്പോള്‍ ലോറന്‍സ് ആശ്രമാധിപനായി നിയമിതനായി. അന്ന് 25 വയസ്സേ അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ആശ്രമാധിപന്‍ എന്ന നിലയില്‍ വളരെ വിവേകപൂര്‍വ്വം കാര്യങ്ങള്‍ നടത്തി. പൂര്‍വ്വ യൗസേപ്പിനെപ്പോലെ അന്നുണ്ടായ പഞ്ഞത്തില്‍ ലോറന്‍സ് ജനങ്ങളെ സംരക്ഷിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിജയം കണ്ട് അസൂയാ കലുഷിതരായവര്‍ പല ഏഷണികള്‍ പറഞ്ഞുപരത്തിയെങ്കിലും ലോറന്‍സ് മൗനം ഭജിച്ചതേയുള്ളൂ.

1162-ല്‍ ലോറന്‍സ് ഡബ്ലിന്‍ ആര്‍ച്ചുബിഷപ്പായി നിയമിതനായി. ആര്‍ച്ചുബിഷപ്പായതിനുശേഷവും സന്യാസവസ്ത്രങ്ങളാണ് അദ്ദേഹം ധരിച്ചിരുന്നത്; സന്യാസികളോടുകൂടെയാണ് ഭക്ഷിച്ചിരുന്നത്. രാത്രി അവരുടെകൂടെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച ശേഷം തനിച്ച് ദേവാലയത്തില്‍ ദീര്‍ഘസമയം പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും. മാംസം ഭക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചകളിലും ഉപവസിച്ചിരുന്നു. പലപ്പോഴും ചമ്മട്ടി അടിക്കുമായിരുന്നു. മുപ്പതു ദരിദ്രരെ ദിനംപ്രതി സ്വന്തം മേശയിലിരുത്തി ഭക്ഷണം നല്കിയിരുന്നുവെന്ന് പറയുമ്പോള്‍ എത്ര അഗാധമായിരുന്നിരിക്കണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദീനാനുകമ്പ!

ആര്‍ച്ചുബിഷപ് ലോറന്‍സ് കാന്റര്‍ബറി കത്തീഡ്രലില്‍ ഒരു ദിവസം കുര്‍ബാന ചൊല്ലാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ഒരു ഭ്രാന്തന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലയില്‍ വടികൊണ്ട് ഒന്നടിച്ചു. വിശുദ്ധനായ ആര്‍ച്ചുബിഷപ്പിനെ രക്തതസാക്ഷിയാക്കാനാണ് താന്‍ അങ്ങനെ ചെയ്തതെന്നായിരുന്നു അയാളുടെ സമാധാനം. ആര്‍ച്ചുബിഷപ് സ്വല്പം വെള്ളം വെഞ്ചരിച്ചു ശിരസ്സു കഴുകിയ പ്പോള്‍ രക്തം നിലച്ചു; അപ്പോള്‍ത്തന്നെ കുര്‍ബാന ചൊല്ലാറായി.

ആ ഭ്രാന്തനെ ഇംഗ്ലീഷ് രാജാവ് തൂക്കിക്കൊല്ലാന്‍ വിധിച്ചെങ്കിലും ആര്‍ച്ചുബിഷപ് ഇടപെട്ട് അവന് മാപ്പു നല്കി. 1179-ലെ ലാറ്ററന്‍ പൊതുസൂനഹദോസില്‍ ആര്‍ച്ചു ബിഷപ് പങ്കെടുത്തു. അലെക്‌സാന്‍ഡര്‍ മാര്‍പ്പാപ്പാ തൃതീയന്‍ അദ്ദേഹത്തെ അയര്‍ലന്‍ഡിലെ പേപ്പല്‍ ലെഗെയിറ്ററായി നിയമിച്ചു. അയര്‍ലന്‍ഡിലെ രാജാവും ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഹെന്‍ഡ്രി രണ്ടാമനും തമ്മിലുണ്ടായിരുന്ന തര്‍ക്കങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം നോര്‍മന്റിയില്‍ പോയി സമാധാനത്തില്‍ പറഞ്ഞ് അവസാനിപ്പിച്ചു. അവിടെവച്ച് അദ്ദേഹത്തിന് പനിപിടിപെടുകയും 1180 നവംബര്‍ 14-ന് ഈലോകവാസം വെടിയുകയും ചെയ്തു.

നവംബര്‍ 13: വിശുദ്ധ സ്റ്റാനിസ്ലാസ് കോസ്ത്കാ

പോളണ്ടിലെ കുലീനനും പ്രശസ്തനുമായ ഒരു സെനറ്ററുടെ മകനാണു സ്റ്റാനിസ്ലാസ്. അവനെ അമ്മ ഗര്‍ഭം ധരിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ അമ്മയുടെ വയറില്‍ ഈശോ എന്ന തിരുനാമം പ്രകാശലിഖിതമായി കാണപ്പെട്ടു. അവന്‍ ഈശോസഭയിലേക്കു വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് അമ്മയ്ക്കു തോന്നി.

14-ാമത്തെ വയസില്‍ സ്റ്റാനിസ്ലാസും സഹോദരന്‍ പോളും ഒരു ട്യൂട്ടറു മൊരുമിച്ച് വീയെന്നായില്‍ പഠിക്കാന്‍ പോയി. അവിടെ അവര്‍ താമസിച്ചിരുന്നത് ഒരു ലൂഥറന്‍ ഭവനത്തിലായിരുന്നു. വിനോദങ്ങളില്‍ പങ്കുചേരാതിരുന്നതിനാല്‍ സ്റ്റാനിസ്ലാസിനെ പലപ്പോഴും പോള്‍ ഞെരുക്കിയിരുന്നു.

മാനസിക ക്ലേശത്താല്‍ സ്റ്റാനിസ്ലാസ് മരിക്കത്തക്ക നിലയിലെത്തി. ആ ലൂഥറന്‍ ഭവനത്തില്‍ യുവാവിന് അന്ത്യകൂദാശകള്‍ നിഷേധിക്കപ്പെട്ടു. വിശുദ്ധ ബാര്‍ബരാ അവനു വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന നല്കി. ദൈവമാതാവു പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് അവനോട് ഈശോസഭയില്‍ ചേരാന്‍ പറഞ്ഞ് അവനെ പൂര്‍ണ്ണമായി സുഖപ്പെടുത്തി.

പിതാവിന് ഈശോസഭക്കാരോടുള്ള എതിര്‍പ്പുനിമിത്തം സ്റ്റാനിസ്ലാസ് അവന്‍ ഒരു ദിവസം ഭിക്ഷു വേഷം ധരിച്ചു വീട്ടില്‍നിന്നു പുറപ്പെട്ടു. 720 കിലോമീറ്റര്‍ നടന്ന് ഓക്‌സ്ബര്‍ഗ്ഗില്‍ വിശുദ്ധ പീറ്റര്‍ കനീഷ്യസ്സിന്റെ അടുക്കലെത്തി. അവിടെനിന്നു 1280 കിലോമീറ്റര്‍ നടന്ന് റോമയിലെത്തി. അന്നത്തെ ജനറല്‍ വിശുദ്ധ ഫ്രാന്‍സിസ് ബോര്‍ജിയാ അവനെ ഈശോസഭയില്‍ ചേര്‍ത്തു.

പ്രസന്നമായ വിശുദ്ധിയും വാനവസദൃശമായ നൈര്‍മ്മല്യവും അവനെ എല്ലാവരുടേയും പ്രിയപാത്രമാക്കി. ആരോഗ്യം അത്ര മെച്ചമായിരുന്നില്ലെങ്കിലും പ്രായശ്ചിത്ത പ്രവൃത്തികളില്‍ അവന്‍ മുന്‍പന്തിയില്‍ നിന്നു. അവന്റെ മധ്യസ്ഥന്‍ വിശുദ്ധ ലോറന്‍സായിരുന്നു. സ്വര്‍ഗ്ഗാരോപണത്തിരുനാള്‍ ദിവസം മരിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം വാങ്ങിക്കൊടുക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹത്തോടു സ്റ്റാനിസ്ലാസ് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. ആഗസ്‌ററ് 12-ന് സ്റ്റാനിസ്ലാസിന് ഒരു പനി പിടിപെട്ടു. റെക്ടറച്ചന്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗാരോപണത്തിരുനാളിന്റെ ആഘോഷപൂര്‍വ്വകമായ ദിവ്യബലി ആരംഭിച്ചപ്പോള്‍ സ്റ്റാനിസ്ലാസിന്റെ ആത്മാവു സ്വര്‍ഗ്ഗാരോപിതമായി.

നവംബര്‍ 12: വിശുദ്ധ ജോസഫാത്ത്

ജോസഫാത്ത് ലിത്വാനിയായില്‍ ജനിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജ്ഞാനസ്‌നാനപ്പേര് ജോണ്‍കുണ്‍സേവിക്ക് എന്നായിരുന്നു. അവനു 15 വയസ്സായപ്പോഴാണ് പത്തുലക്ഷം ക്രൈസ്തവരും ആറു മെത്രാന്മാരും കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിലെ പേട്രിയാര്‍ക്കിനെ ഉപേക്ഷിച്ചു കത്തോലിക്കാ സഭയിലേക്കു പുനരൈക്യപ്പെട്ടത്. ബ്രെസ്റ്റ് – ലിറോവ്‌സ്‌കിയിലെ പുനരൈക്യം എന്നാണ് ചരിത്രത്തില്‍ ഇത് അറിയപ്പെടുന്നത്.

റഷ്യയിലും പോളണ്ടിലുമുണ്ടായ മതപീഠനം നിമിത്തം ഈ പുനരൈക്യത്തില്‍നിന്നു ശാശ്വതഫലം ഉളവായില്ല. ഒരു വ്യാപാരിയുടെ കീഴില്‍ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ജോണിനെ ഈ പുനരൈക്യ പ്രസ്ഥാനം സ്വല്പം സ്വാധീനിച്ചു. അദ്ദേഹം 24-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ വില്‍നാ എന്ന പ്രദേശത്തുണ്ടായിരുന്ന ബസീലിയന്‍ ആശ്രമത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു ജോസഫാത്ത് എന്ന നാമധേയം സ്വീകരിച്ചു. യഥാകാലം അദ്ദേഹം ഒരു വൈദികനായി, ആബട്ടായി, പേരുകേട്ട ഒരു പ്രസംഗകനായി 38-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ വിറ്റെബ്‌സ്‌ക്കിലെ ബിഷപ്പായി.

ഉടനെ ഒരു പ്രശ്‌നം ഉദിച്ചു. മിക്ക സന്യാസികളും വൈദികരും ആരാധനക്രമത്തിലും ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളിലും മാറ്റം വരുമെന്നു കരുതിയിരുന്നതിനാല്‍ റോമാസഭയോടു പുനരൈക്യപ്പെടാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. സൂനഹദോസുകളും മതപഠനവും വൈദിക ജീവിത നവീകരണവും സ്വന്തം ജീവിത മാതൃകയും വഴി ലിത്വാനിയായിലെ ഓര്‍ത്തഡോക്‌സ് സഭാംഗങ്ങളെ ബിഷപ്പു ജോസഫാത്ത് പുനരൈക്യത്തിനു തയാറാക്കി.

അടുത്തവര്‍ഷം ഒരു എതിര്‍ ഹയറാര്‍ക്കി സ്ഥാപിതമായി. അവര്‍ പറഞ്ഞുപരത്തി ജോസഫാത്ത് ബിഷപ് ലത്തീന്‍ റീത്തു സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന്. പോളണ്ടിലെ ലത്തീന്‍ മെത്രാന്മാര്‍ അദ്ദേഹത്തെ കാര്യമായി സഹായിച്ചുമില്ല. അദ്ദേഹത്തെ ശല്ല്യപ്പെടുത്താന്‍വേണ്ടി ഒരു വൈദികനെക്കൊണ്ടു നിന്ദാവാക്യങ്ങള്‍ വിളിച്ചുപറയാന്‍ ശത്രുക്കള്‍ ഏര്‍പ്പാടുചെയ്തു. അദ്ദേഹത്തെ അവര്‍ സ്വഭവനത്തില്‍ തടങ്കലിലാക്കി. എതിരാളികള്‍ നഗരമണി അടിച്ചു. ശത്രുക്കള്‍ ഓടിക്കൂടി ബിഷപ് ജോസഫാത്തിനെ വെടിവച്ചു കൊന്നു പുഴയിലേക്കെറിഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ രക്തസാക്ഷിത്വം കത്തോലിക്കാസഭയിലേക്കുള്ള പുനരൈക്യത്തിനു മാര്‍ഗ്ഗം തെളിച്ചു. എങ്കിലും വഴക്കുകള്‍ തുടര്‍ന്നു. പോളണ്ടു രണ്ടായി വിഭജിച്ചു; ഭൂരിപക്ഷം റൂഥീനിയരെ റഷ്യന്‍ ഓര്‍ത്തഡോക്സ് സഭയില്‍ ചേര്‍ത്തു. വിറ്റെബ്‌സ്‌കി ഇന്നു റഷ്യയിലാണു സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.

നവംബര്‍ 11: ടൂഴ്‌സിലെ വിശുദ്ധ മാര്‍ട്ടിന്‍

മാര്‍ട്ടിന്‍ ജനിച്ചത് 316-ല്‍ ഇന്നത്തെ ഹങ്കറിയിലാണ്. മാതാപിതാക്കന്മാര്‍ അവനെ ശിശുപ്രായത്തില്‍ തന്നെ ഇറ്റലിയില്‍ പാവിയായിലേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. അവിടെയായിരുന്നു അവന്റെ വിദ്യാഭ്യാസം. പിതാവ് ഒരു സൈനികോദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നു. ബാലന്‍ പത്താമത്തെ വയസ്സു മുതല്‍ മാതാപിതാക്കന്മാരുടെ ഇഷ്ടത്തിന് വിരുദ്ധമായി അടുത്ത പള്ളിയില്‍ പോയി മതപഠനം നടത്തിവന്നിരുന്നു. പതിനഞ്ചാമത്തെ വയസ്സില്‍ പിതാവിന്റെ നിര്‍ബന്ധപ്രകാരം അവന്‍ സൈന്യത്തില്‍ ചേര്‍ന്നെങ്കിലും സൈനികരുടെ തിന്മകള്‍ക്ക് അവന്‍ വിധേയനായില്ല.

മാര്‍ട്ടിന്റെ അനുകമ്പയേയും ഉപവിയേയും സംബന്ധിച്ച് വിശുദ്ധ സള്‍പീസിയൂസു വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു സംഭവം പ്രസിദ്ധമാണ്. മഞ്ഞുകാലത്ത് ആമീന്‍സു നഗരത്തില്‍ തണുത്തു വിറയ്ക്കുന്ന ഒരു ഭിക്ഷുവിനെ കണ്ട് അനുകമ്പ തോന്നി തന്റെ മേലങ്കി വാളുകൊണ്ട് രണ്ടായി മുറിച്ച് ഒരു കഷണം ആ ഭിക്ഷുവിനു കൊടുത്തു. കൂട്ടുകാര്‍ മാര്‍ട്ടിന്റെ പ്രവൃത്തി കണ്ട് അവനെ പരിഹസിച്ചു. അന്നു രാതി മാര്‍ട്ടിന്‍ താന്‍ ഭിക്ഷുവിനുകൊടുത്ത വസ്ത്രക്കഷണം അണിഞ്ഞിരുന്ന യേശു ക്രിസ്തുവിനെ നിദ്രയില്‍ കണ്ടു. ഒരു നവശിഷ്യനായ മാര്‍ട്ടിന്‍ നല്കിയതാണ് ഈ വസ്ത്രമെന്ന് ഈശോ പറയുന്നത് മാര്‍ട്ടിന്‍ ശ്രവിച്ചു. ഈ കാഴ്ച ജ്ഞാനസ്‌നാനം ഉടനടി സ്വീകരിക്കാന്‍ മാര്‍ട്ടിന് പ്രേരണ നല്കി. 18-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ മാര്‍ട്ടിന്‍ ജ്ഞാനസ്‌നാനപ്പെട്ടു. താമസിയാതെ സൈന്യത്തില്‍ നിന്ന് രാജിവച്ചു പോയിറ്റിയേഴ്സിലെ ഹിലരിയോടുകൂടെ താമസിച്ചു. അവിടെ അടുത്ത് മാര്‍ട്ടിന്‍ ഒരാശ്രമം നിര്‍മിച്ചു.

56-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ മാര്‍ട്ടിന്‍ ടൂഴ്സിലെ മെത്രാനായി. രൂപതാംഗങ്ങള്‍ പേരിന് ക്രിസ്ത്യാനികളായിരുന്നുവെങ്കിലും ഹൃദയം വിജാതീയമായിരുന്നു. നിരായുധനായി ഏതാനും സന്യാസികളോടുകൂടെ വിജാതീയ ക്ഷേത്രങ്ങളും കാവുകളും അദ്ദേഹം നശിപ്പിച്ചു. വിനീതമായ അദ്ധ്വാനത്താല്‍ തന്റെ പാപങ്ങള്‍ക്ക് പരിഹാരം ചെയ്യാന്‍ അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ ദൈവം അത്ഭുതങ്ങള്‍ വഴി അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിശുദ്ധി പ്രകാശിതമാക്കി. പ്രസംഗങ്ങളും അത്ഭുതങ്ങളും വഴി ജനങ്ങളെ അദ്ദേഹം മനസ്സുതിരിച്ചു. പാഷണ്ഡികളെ വധിക്കുന്ന സമ്പ്രദായം വിശുദ്ധ അംബ്രോസിനെപ്പോലെ മാര്‍ട്ടിനും എതിര്‍ത്തു. തന്നിമിത്തം അദ്ദേഹം വളരെ കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്.

പനിപിടിച്ചാണ് മാര്‍ട്ടിന്‍ മരിച്ചത്. ആ പനിയുടെ ഇടയ്ക്കും അദ്ദേഹം രാത്രി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിരുന്നു. ചാരത്തിലാണ് കിടന്നിരുന്നത്. ഒരു ക്രിസ്ത്യാനി ചാരത്തില്‍ കിടന്നു മരിക്കണമെന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞിരുന്നത്. 397 നവംബര്‍ 8-ാം തീയതി മാര്‍ട്ടിന്‍ നിര്യാതനായി.

നവംബര്‍ 10: മഹാനായ ലിയോ പാപ്പാ

ലിയോ റോമയില്‍ ജനിച്ചു. വിശുദ്ധ സെലെസ്റ്റിന്‍ പാപ്പാ അദ്ദേഹത്തെ റോമന്‍ സഭയുടെ ആര്‍ച്ചുഡീക്കനാക്കി. സെലസ്റ്റിന്‍ പാപ്പായുടേയുംസിക്‌സ്റ്റസ് ദ്വിതീയന്‍ പാപ്പയുടെയും കാലത്ത് അദ്ദേഹത്തിന് തിരുസഭാ ഭരണത്തില്‍ നല്ല പങ്കുണ്ടായിരുന്നു. സിക്സ്റ്റസ് മാര്‍പാപ്പായുടെ കാലശേഷം ലിയോയെ മാര്‍പാപ്പായായി തിരഞ്ഞെടുത്തു.

ഒരു പരീക്ഷണഘട്ടമായിരുന്നു അത്. വാന്റല്‍സും ഹണ്‍സും റോമാസാമ്രാജ്യത്തെ ആക്രമിച്ചുവരികയായിരുന്നു. നെസ്‌റ്റോറിയന്‍ പാഷണ്ഡതയും പെലാജിയന്‍ പാഷണ്ഡതയും ആത്മാക്കള്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ ദ്രോഹം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഈ പാഷണ്ഡതകളെ ലിയോ ചെറുത്തുവരവേ പുതിയ ഒരു പാഷണ്ഡത പൊന്തിവന്നു – ഏക സ്വഭാവവാദം. ലിയോന്‍ പാപ്പാ ആ പാഷണ്ഡതയെ നേരിട്ടെങ്കിലും ബൈസന്റയില്‍ രാജധാനിയുടെ തണലില്‍ ഈ പാഷണ്ഡത പൗരസ്ത്യ സന്യാസികളുടേയും മെത്രാന്മാരുടേയും ഇടയില്‍ വളരെ പ്രചരിച്ചു. മൂന്നുകൊല്ലത്തെ നിരന്തര പരിശ്രമത്തിനുശേഷം കാല്‍സെഡോണ്‍ സൂനഹദോസ് ഈ പാഷണ്ഡതയെ ശപിച്ചു. പിതാക്കന്മാര്‍ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു: ‘പത്രോസ് ലിയോവഴി സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നു.’

അധികം താമസിയാതെ ഹണ്‍സ് വര്‍ഗ്ഗക്കാര്‍ അറ്റിലായുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഇറ്റലിയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. നഗരങ്ങള്‍ക്കു തീവച്ചശേഷം അവര്‍ റോമയുടെ നേര്‍ക്ക് മാര്‍ച്ചു ചെയ്തു. ലിയോപാപ്പാ അറ്റിലായെ നേരില്‍ കണ്ടു മടങ്ങിപോകാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹം മടങ്ങുകയും ചെയ്തു. മിലാന്‍, പാവിയാ മുതലായ നഗരങ്ങളെ ചുട്ടുപൊടിച്ച നേതാവ് റോമാപിടിക്കാതെ മടങ്ങിയതെന്താണെന്ന് സൈന്യാധിപന്മാര്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അററിലാ പറഞ്ഞത് ലിയോയുടെ പിറകില്‍ പത്രോസും പൗലോസും അണിനിരന്നിരിക്കുന്നത് താന്‍ കണ്ടുവെന്നും ആ കാഴ്ച തന്നെ സ്പര്‍ശിച്ചുവെന്നുമാണ്. രണ്ടു കൊല്ലത്തിനുശേഷവും വാന്റല്‍സ് റോമാ ആക്രമിച്ചപ്പോഴും ലിയോ പാപ്പാ നഗരത്തെ സംരക്ഷിച്ചു.

വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തെ അധിഷ്ഠിതമാക്കി ലിയോ പാപ്പാ ചെയ്തിട്ടുള്ള പ്രസംഗങ്ങള്‍ അത്യന്തം ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായിരുന്നു. വിശുദ്ധിക്കുള്ള ആഹ്വാനമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗങ്ങള്‍. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രഭാ ഷണം ഇന്നും പ്രശസ്തമാണ്. പ്രാചീന മാര്‍പാപ്പാമാരില്‍ പാണ്ഡിത്യം കൊണ്ടും ഭരണപാടവം കൊണ്ടും വിശുദ്ധികൊണ്ടും പ്രശസ്തനായ ലെയോ 21 കൊല്ലത്തെ വാഴ്ചയ്ക്കുശേഷം 461-ല്‍ അന്തരിച്ചു. ഇദ്ദേഹത്തേയും ഗ്രിഗറി പ്രഥമനേയും നിക്കൊളാസ് പ്രഥമനേയും സഭാചരിത്രം മഹാന്മാര്‍ എന്നു വിളിക്കുന്നു.

നവംബര്‍ 9: വിശുദ്ധ തെയൊഡോര്‍ ടീറോ

പൗരസ്ത്യ പ്രദേശത്ത് ഒരു കുലീന കുടുംബത്തിലാണു തെയൊഡോര്‍
ജനിച്ചത്. യുവാവായിരിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ അവന്‍ സൈന്യത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. 306-ല്‍ ചക്രവര്‍ത്തി ഒരു വിളംബരം വഴി എല്ലാ ക്രിസ്ത്യാനികളും വിഗ്രഹത്തിനു ബലി സമര്‍പ്പിക്കണമെന്ന് ആജ്ഞാപിച്ചു. തെയൊഡോര്‍ സൈന്യത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു പോന്തൂസിലേക്കു മാര്‍ച്ചു ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് അദ്ദേഹത്തിന് ഒന്നുകില്‍ മതത്യാഗംഅല്ലെങ്കില്‍ മരണം എന്നു വിധി ഉണ്ടായത്. അദ്ദേഹം സൈന്യാധിപനോടു പറഞ്ഞു താന്‍ ക്രിസ്ത്യാനിയാണെന്നും തന്റെ ഓരോ അവയവവും വെട്ടിമുറിച്ചു ദൈവത്തിനു സമര്‍പ്പിക്കപ്പെടാവുന്നതാണെന്നും. ശാന്തതകൊണ്ടു തെയൊഡോറിനെ മാനസാന്തരപ്പെടുത്താമെന്നു കരുതി സൈന്യാധിപന്‍ കുറെ നേരത്തേക്ക് ഒരു തീരുമാനവും പറഞ്ഞില്ല.

ന്യായാധിപന്‍ വിശ്വാസം ഉപേക്ഷിച്ചു ജീവന്‍ രക്ഷിക്കാന്‍ തെയൊഡോറിനെ ഉപദേശിച്ചു. തെയൊഡോര്‍ കുരിശടയാളം വരച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു: ‘ഞാന്‍ ശ്വസിക്കുന്നിടത്തോളംകാലം ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമം ഉച്ചരിക്കും.’ ക്രൂരമായി തെയൊഡോറിനെ മര്‍ദ്ദിച്ചശേഷം ന്യായാധിപന്‍ ചോദിച്ചു: ‘എത്ര ലജ്ജാവഹമായ ഒരു നിലയിലാണു ക്രിസ്തു താങ്കളെ എത്തിച്ചിട്ടുള്ളതെന്നു കാണുന്നില്ലേ?’ ‘ഇതു ഞാനും ക്രിസ്തുവിന്റെ നാമം ഉച്ചരിക്കുന്നവരും സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു.’ തെയോഡര്‍ പ്രതിവചിച്ചു.

തീയിലിട്ടു തെയൊഡോറിനെ ദഹിപ്പിക്കാന്‍ ന്യായാധിപന്‍ ഉത്തരവിട്ടു. തീ ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങിയപ്പോള്‍ ഒരാത്മാവു സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്കു പറന്നു കയറി.

Exit mobile version