Tag: Daily Saints

പൗലോസ് ബെഞ്ചമിന്റെ ഗോത്രത്തില്‍ ഏഷ്യാമൈനറില്‍ ടാര്‍സൂസ് എന്ന നഗരത്തില്‍ ജനിച്ചു. അന്ന് ആ നഗരം റോമാക്കാരുടെ കൈവശമായിരുന്നതിനാല്‍ പൗലോസ് റോമന്‍ പൗരത്വം അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നു. ജെറുസലേമില്‍ പ്രസിദ്ധനായ ഗമലിയേലിന്റെ അടുക്കല്‍ പൗലോസ് നിയമവും സാഹിത്യവും അഭ്യസിച്ചു. പ്രഥമ രക്തസാക്ഷിയായ സ്ററീഫന്റെ നേര്‍ക്കു കല്ലെറിഞ്ഞവരുടെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത് സാവൂളാണ്; അതായിരുന്നു ക്രിസ്ത്യാനിയാകുന്നതുവരെ പൗലോസിന്റെ പേര് .

സാവൂളിന്റെ മാനസാന്തര ചരിത്രം നടപടി പുസ്തകത്തിലും ഗലാത്യര്‍ക്കുള്ള ലേഖനത്തിലും ചേര്‍ത്തിട്ടുണ്ട്. കര്‍ത്താവിന്റെ ശിഷ്യന്മാരെയെല്ലാം കൊന്നൊടുക്കുമെന്ന് ഓരോ ശ്വാസോച്ഛ്വാസത്തിലും ഭീഷണി മുഴക്കിയിരുന്ന സാവൂള്‍ മഹാപുരോഹിതനെ സമീപിച്ചു ക്രിസ്ത്യാനികളെ പിടിച്ചു കെട്ടി ജെറൂസലേമിലേക്കു കൊണ്ടുപോകുന്നതിനു ഡമാസ്‌കസ്സിലെ സംഘങ്ങള്‍ക്കു നിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ടു. സാവൂള്‍ ഡമാസ് കസ്സിനു സമീപത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ആകാശത്തു നിന്ന് ഒരു പ്രകാശം വീശുകയും അദ്ദേഹം നിലത്തു വീഴുകയും ചെയ്തു. ഈശോ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു ചോദിച്ചു: ”സാവൂള്‍ സാവൂള്‍, നീ എന്തിന് എന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നു. നീ പീഡിപ്പിക്കുന്ന നസറത്തുകാരനായ ഈശോയാണു ഞാന്‍ (നട 9, 4-5). മര്‍ദ്ദകനായ സാവൂള്‍ പൗലോസായി മാറി. അനാനിയാസിന്റെ പക്കല്‍നിന്നു ജ്ഞാനസ്നാനം സ്വീകരിച്ചശേഷം പൗലോസ് കുറേദിവസം ഡമാസ്‌കസ്സില്‍ താമസിച്ചു. പിന്നീട് ഒന്നുരണ്ടു വര്‍ഷം അറേബിയായില്‍ ധ്യാനത്തില്‍ കഴിച്ചുകൂട്ടി. അനന്തരം പൗലോസ് ഡമാസ്‌കസ്സിലേക്കു മടങ്ങുകയും അവിടെ ക്രിസ്തുവിന്റെ ദൈവത്വം പ്രസംഗിക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ അദ്ദേഹം യഹൂദരുടെ വിദ്വേഷപാത്രമായി. തന്നിമിത്തം അവിടെനിന്നു രക്ഷപ്പെട്ടു ജെറൂസലേമില്‍ വന്നു പത്രോ സിനെ കണ്ടു ബഹുമാനാദരങ്ങള്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചു. പതിനഞ്ചു ദിവസം പൗലോസ് ജെറൂസലേമില്‍ താമസിച്ചു. വീണ്ടും അദ്ദേഹം ടാര്‍സൂസിലേക്കു മടങ്ങി സുവിശേഷ പ്രസംഗം തുടങ്ങി.

ക്രിസ്താബ്ദം 45 മുതല്‍ 57 വരെയാണു ശ്ലീഹായുടെ മൂന്നു മിഷന്‍ യാത്രകള്‍. 57-ല്‍ കേസരെയായില്‍വച്ച് അദ്ദേഹം ബന്ധനസ്ഥനായി : രണ്ടുകൊല്ലം അവിടെ കാരാഗൃഹത്തില്‍ കിടന്നശേഷം റോമയിലെത്തി. അവിടെവച്ചു വീണ്ടും ശ്ലീഹാ ബന്ധിതനായി. 67-ാം ആണ്ട് ജൂണ്‍ 19-ാം തീയതി റോമയില്‍ വിയാഓസ്തിയായില്‍ വച്ചു ശ്ശീഹായുടെ തലവെട്ടിയെന്നും മൂന്നു പ്രാവശ്യം ആ ശിരസ്സു കുതിച്ചുചാടിയെന്നും ശിരസ്സു പതിച്ച ഓരോ സ്ഥലത്തും ഓരോ ഉറവ ഉണ്ടായെന്നും പറയപ്പെടുന്നു.
ശ്ലീഹാ 14 ലേഖനങ്ങള്‍ പല സഭകള്‍ക്കും ആളുകള്‍ക്കുമായി എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. അവയില്‍ ശ്ലീഹായുടെ ആദ്യാത്മികത്വവും പാണ്ഡിത്യവും തെളിഞ്ഞു കാണാം.

അന്ത്രയോസ് ശ്ലീഹായുടെ അനുജനും യൗനാന്റെ മകനുമായ ശിമയോന്‍ ഗലീലിയില്‍ ബെത്ത്‌സയിദായില്‍ ജനിച്ചു. വിവാഹത്തിനുശേഷം ശെമയോന്‍ കഫര്‍ണാമിലേക്കു മാറിതാമസിച്ചു. അന്ത്രയോസും ഒപ്പം സ്ഥലം മാറി. മീന്‍പിടിത്തത്തില്‍ അവര്‍ മുഴുകിയിരുന്നുവെങ്കിലും രക്ഷകന്റെ ആഗമനത്തെ അവര്‍ തീക്ഷണതയോടെ കാത്തിരിക്കയായിരുന്നു. സ്‌നാപകന്റെ പ്രസംഗം കേട്ടപ്പോള്‍ ഈ രണ്ടു സഹോദരന്മാരും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യന്മാരായിത്തീര്‍ന്നു.” അദ്ദേഹം അവര്‍ക്കു ഭൂലോകപാപങ്ങള്‍ നീക്കുന്ന ദിവ്യകുഞ്ഞാടിനെ കാണിച്ചു കൊടുത്തു. അന്ത്രയോസു ശെമയോനെ ഈശോയുടെ അടുക്കല്‍ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നപ്പോള്‍ ഈശോ അരുള്‍ ചെയ്തു: ‘നീ യൗനായുടെ പുത്രനായ ശെമയോനാണല്ലോ; ഇനിമേല്‍ നീ കേപ്പാ, അതായത് പത്രോസ് എന്നു വിളിക്കപ്പെടും” (യോഹ. 1,42). സേസരെയാ ഫിലിപ്പിയില്‍ വച്ചു മനുഷ്യപുത്രന്‍ ആരാണെന്ന ചോദ്യത്തിന് ജീവനുള്ള ദൈവത്തിന്റെ പുത്രനാണെന്ന് ഏറ്റു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഈ പേരുമാറ്റത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം വ്യക്തമാക്കി, ‘നീ കേപ്പയാകുന്നു; ഈ കേപ്പമേല്‍ ഞാന്‍ എന്റെ പള്ളി പണിയും. നരകവാതിലുകള്‍ അതിനെതിരായി പ്രബലപ്പെടുകയില്ല. സ്വര്‍ഗ്ഗരാജ്യത്തിന്റെ താക്കോല്‍ ഞാന്‍ നിനക്കു തരും. ഭൂമിയില്‍ നീ കെട്ടുന്നതെല്ലാം സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലും കെട്ടപ്പെടും: ഭൂമിയില്‍ നീ അഴിക്കുന്നതെല്ലാം സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലും അഴിക്കപ്പെടും”

പുനരുത്ഥാനത്തിനുശേഷം തിബേരിയൂസ് സമുദ്രതീരത്തുവച്ച് ഈശോ ഈ അധികാരമെല്ലാം പത്രോസിന് ഏല്പിച്ചുകൊടുത്തു. മറ്റു ശ്‌ളീഹന്മാരെക്കാള്‍ കൂടുതലായി തന്നെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുവോ എന്ന ഈശോയുടെ ചോദ്യത്തിനു വിനയപൂര്‍വ്വം ”അങ്ങേക്കറിയാമല്ലോ” എന്നുമാത്രം മറുപടിപറയുന്നു. ആരെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചാലും ഞാന്‍ ഉപേക്ഷിക്കയില്ലെന്നുള്ള ഭാഷയൊക്കെപോയി.

അപ്പസ്‌തോലന്മാരുടെ പേരുനല്കുമ്പോള്‍ പത്രോസിന്റെ പേരു പ്രഥമ സ്ഥാനത്താണ് എപ്പോഴും. താബോറിലേക്കും ഗെത്‌സെമിനിലേക്കും മൂന്നു ശിഷ്യന്മാരെ തെരഞ്ഞെടുത്തപ്പോള്‍ പത്രോസിനെ തെരഞ്ഞെടുത്തതും ദൈവാലയ നികുതി തനിക്കും പത്രോസിനും വേണ്ടി കൊടുത്തതും പ്രത്യേക പരിഗണനയാണ്. പെന്തക്കുസ്ത കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പത്രോസും പ്രത്യേകം വിരാജിക്കുന്നു. യൂദാസിനു പകരം മത്തിയാസിനെ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നു. വിജാതീയനായ കൊര്‍ണേലിയൂസിന്റെ കുടുംബത്തെ ജ്ഞാനസ്‌നാനപ്പെടുത്തുന്നു. ഏഴു കൊല്ലത്തോളം അന്തിയോക്യയില്‍ ഭരിച്ചശേഷം 25 വര്‍ഷം റോമയില്‍ പേപ്പല്‍ സിംഹാസനം പത്രോസ് അലങ്കരിച്ചു. 67 ജൂണ്‍ 29-ാം തീയതി നീറോ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ ആജ്ഞപ്രകാരം പത്രോസിനെ വത്തിക്കാന്‍ കുന്നില്‍ കുരിശില്‍ തറച്ചു കൊന്നു. തന്റെ ഗുരുവിനോടൊപ്പമാകാതിരിക്കാന്‍ തന്നെ തല കീഴോട്ടായി കുരിശില്‍ തറയ്ക്കാന്‍ പത്രോസ് ആവശ്യപ്പെട്ടു അന്നുതന്നെ ആയിരുന്നത്രേ പൗലോസ് ശ്ലീഹായുടെ രക്തസാക്ഷിത്വം.

ഇറനേവൂസ് ഏഷ്യാമൈനറില്‍ ജനിച്ച ഒരു യവനനാണ്. സ്മിര്‍ണായിലെ ബിഷപ്പായിരുന്ന പോളിക്കാര്‍പ്പിന്റെ കീഴിലായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസം. തന്നിമിത്തം അദ്ദേഹം ദൈവശാസ്ത്രത്തില്‍ അതുല്യ പാണ്ഡിത്യം സമ്പാദിച്ചു. അപ്പസ്തോലന്മാരുടെ ശിഷ്യനായ പപ്പിയാസിന്റെ ഒരു ശിഷ്യനും കൂടിയായിരുന്നു ഇറനേവൂസ്. പാണ്ഡിത്യത്തിലും വിശുദ്ധിയിലും ഇറനേവൂസ് ഒന്നുപോലെ വളര്‍ന്നുവന്നു. വിജാതീയരുടെ തത്വങ്ങളെല്ലാം പഠിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു പണ്ഡിതനെന്നാണ് തെര്‍ത്തുല്യന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിളിക്കുന്നത്. സംശയങ്ങളില്‍ വിശുദ്ധ ജറോം ഇറനേവൂസിന്റെ പുസ്തകങ്ങളാണ് ആശ്രയിച്ചിരുന്നത്. ‘പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ദാനങ്ങളെല്ലാം സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ള പണ്ഡിതനും വാഗ്മിയുമെന്നു’ വിശുദ്ധ എപ്പിഫാനിയൂസ് അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഇറനേവൂസ് പൗരോഹിത്യം സ്വീകരിച്ചശേഷം ഗോളിലെ ഒരു പ്രധാന കേന്ദ്രമായ ലിയോണ്‍സിലേക്കു പോയി; 177-ല്‍ വിശുദ്ധ പോത്തിനുസിന്റെ പിന്‍ഗാമിയായി, ലിയോണ്‍സിലെ രണ്ടാമത്തെ മെത്രാനായി നിയമിക്കപ്പെട്ടു. അവിടെ നോസ്റ്റിക്ക് ഇടത്തൂട്ടുകാരും വലെന്റീനിയന്മാരും ധാരാളമുണ്ടായിരുന്നു. പാഷണ്ഡതകള്‍ക്കെതിരായ അഞ്ചു ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ ഇവരെ ഉദ്ദേശിച്ച് എഴുതിയതാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശൈലി ലളിതസുന്ദരമായിരുന്നു വെന്നു വിശുദ്ധ ജെറോം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വലെന്റീനയില്‍ പാഷണ്ഡതയ്ക്കെതിരായി ഇറനേവൂസ് എട്ടു പുസ്തകങ്ങളെഴുതി. ലിയോണ്‍സിലെ പാഷണ്ഡികളെയെല്ലാം തന്നെ ക്രിസ്തുമതത്തിലേക്കാനയിച്ചു. അങ്ങനെ സസമാധാനം വാഴു മ്പോഴാണ് സെവേരുസ് ചക്രവര്‍ത്തി ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ക്കെതിരായി മര്‍ദ്ദനവിളംബരം ഇറക്കിയത്. 202-ല്‍ ഇറനേവൂസ് മറ്റ് അനേകം ക്രിസ്ത്യാനികളോടുകൂടെ രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ചു.

എഫേസൂസു സൂനഹദോസില്‍ പേപ്പല്‍ പ്രതിനിധിയായി അദ്ധ്യക്ഷത വഹിച്ചു നെസ്റേറാറിയന്‍ സിദ്ധാന്തങ്ങള്‍ പാഷണ്ഡതയാണെന്നു ബോധ്യപ്പെടുത്തി കന്യകാമറിയത്തിന്റെ ദൈവമാതൃസ്ഥാനം വിശ്വാസസത്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിനു വഴിതെളിച്ച വേദപാരംഗതനാണു വിശുദ്ധ സിറില്‍. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പതിനഞ്ചാം ചരമശതാബ്ദി പ്രമാണിച്ചു 1944-ല്‍ പന്ത്രണ്ടാം പീയൂസ് മാര്‍പ്പാപ്പാ എഴുതിയ ചാക്രിക ലേഖനത്തില്‍ വിശുദ്ധ സിറിലിനെ പൗരസ്ത്യസഭയുടെ അലങ്കാരമെന്നാണു വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്.

അലെക്സ്സാന്‍ഡ്രിയായിലെ തെയോഫിലൂസു മെത്രാപ്പോലീത്തായുടെ സഹോദരപുത്രനാണു സിറില്‍. പൗരോഹിത്യം സ്വീകരിക്കുന്നതിനുമുമ്പു കുറേനാള്‍ മരുഭൂമിയില്‍ ഏകാന്ത ജീവിതം നയിച്ചു. ആവേശഭരിതനായിരുന്നു സിറില്‍. കൊണ്‍ സ്‌ററാന്റിനോപ്പിളിലെ മെത്രാപ്പോലീത്താ ആയിരുന്ന നെസ്‌റേറാറിയസ്സിനെ സ്ഥാന ഭ്രഷ്ടനാക്കി പ്രഖ്യാപിച്ച കത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തെ അഭിനവ യൂദാസായ നെസ് റേറാറിയസ്സെന്നാണ് അഭിവാദനം ചെയ്തിരുന്നത് . ഈ ദൃശമായ ശൈലി സിറിലിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കു സമ്പൂര്‍ണ്ണ വിജയം നേടാന്‍ സഹായിച്ചിട്ടില്ല; പ്രസ്തുത ശൈലി അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വഭാവം സ്പഷ്ടമാക്കുന്നുമില്ല. ക്രിസ്തീയ സ്‌നേഹം ഒതുങ്ങിനിന്നിരുന്ന സന്തുലിതമായ ഒരു മനസ്സില്‍നിന്നു ബഹിര്‍ഗ്ഗമിച്ചതാണ് ആ ശൈലി. നെസ്റേറാറിയന്‍ വാദപ്രതിവാദങ്ങളുടെ പ്രാരംഭഘട്ടത്തില്‍ സിറില്‍ എഴുതിയ വാക്കുകള്‍ ഇതിന് ഉപോല്‍ ബലകമാണ്: ‘ ‘ഞാന്‍ സമാധാനത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്നു. തര്‍ക്കങ്ങളേയും ശബ്ദകളേയും എന്നപോലെ യാതൊന്നിനേയും ഞാന്‍ വെറുക്കുന്നില്ല… എനിക്ക് നെസ്റേറാറിയസ്സിനോടു സ്‌നേഹമുണ്ട് . യാതൊരുത്തനും എന്നെക്കാള്‍ കൂടുതലായി അദ്ദേഹത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല’

412 ഒക്‌ടോബര്‍ 17-ാം തീയതി സിറില്‍ അലെക്‌സ്‌സാന്‍ട്രി യായിലെ മെത്രാപ്പോലീത്തയായി. വിശുദ്ധ സിറിലിന്റെ ഇരുപതു പ്രസംഗങ്ങളേ ഇന്നു നമ്മുടെ കൈയിലെത്തിയിട്ടുള്ളൂവെങ്കിലും ധാരാളം എഴുതുകയും പ്രസംഗിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുള്ള ഒരാളാണ് വിശുദ്ധ സിറില്‍. 444 ജനുവരി 28-ാം തീയതി ഒരു മരിയന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥന ചൊല്ലിക്കൊണ്ടു സിറില്‍ നിര്യാതനായി. 1882-ല്‍ അദ്ദേഹത്തെ വേദപാരംഗതനെന്നു പ്രഖ്യാപിച്ചു.

മതത്യാഗിയായ ജൂലിയന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ സൈന്യത്തിലെ രണ്ട് ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരാണ് രക്തസാക്ഷികളായ യോഹന്നാനും പൗലോസും. ചിലര്‍ ദുഷ്ടതകൊണ്ട് ഐശ്വര്യം പ്രാപിക്കുന്നത് അവര്‍ കണ്ടെങ്കിലും ലോകബഹുമാനം അവര്‍ തേടിയില്ല. അവരുടെ മാതൃക അവരെ സ്പര്‍ശിച്ചതേയില്ല. ജൂലിയന്‍ ചക്രവര്‍ത്തി ക്രിസ്തുമതം ഉപേക്ഷിച്ചു വിജാതീയാരാധനയിലേക്കു മടങ്ങിയതുകൊണ്ടു താല്‍കാലികമായി ഉണ്ടായ നേട്ടങ്ങള്‍ അവര്‍ ദര്‍ശിച്ചു. അവസാനം അദ്ദേഹം താന്‍ കുഴിച്ച കുഴിയില്‍ വീണു. അല്ലയോ ഗലീലിയാ, നീ ജയിച്ചുവെന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം മരിച്ചു.
ക്രൂരനായ റോമന്‍ പ്രീഫെക്ട് അപ്രോണിയാസിന്റെ കീഴില്‍ യോഹന്നാനും പൗലോസും ചോരചിന്തി മരിച്ചു; അവര്‍ അസൂയാവഹമായ മഹത്വം നേടി

പ്രാസ്‌പെര്‍ അക്വിറെറയിനില്‍ ജനിച്ചു; വ്യാകരണ പഠനത്തിനുശേഷം മാര്‍സെയ്ക്ക് സമീപമുള്ള പ്രോവെന്‍സിലേക്കു പോയി. രക്ഷാകരമായ പ്രവൃത്തികള്‍ ചെയ്യാനും ചെയ്യാനാഗ്രഹിക്കുവാനും പ്രസാദവരം വേണമെന്നുള്ള വിശുദ്ധ അഗുസ്‌ററിന്റെ സിദ്ധാന്തത്തെ എതിര്‍ക്കുന്ന ചിലര്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പോയിറ്റിയേഴ്സിലെ വിശുദ്ധ ഹിലരിയോടൊപ്പം ഒരല്‍മേനി മാത്രമായിരുന്ന പ്രോസ്‌പെരും ചേര്‍ന്ന് അഗുസ്‌ററീനിയന്‍ സിദ്ധാന്തത്തെ അഥവാ തിരുസ്സഭാതത്വത്തെ നീതീകരിച്ചു. മാര്‍സെ നഗരത്തിനു സമീപമുള്ള ചില വൈദികരുടെ ചിന്താഗതി പ്രോസ്‌പെര്‍ വിശുദ്ധ അഗുസ്‌ററിനെ അറിയിച്ചു. അഗുസ്ററിന്‍ 428-ലും 429-ലുമായി രണ്ട് ഗ്രന്ഥ ങ്ങളെഴുതിയെങ്കിലും അബദ്ധവാദികളുടെ ഹൃദയത്തിനു മാറ്റം വന്നില്ല, പാസ്‌പെറും ഹിലരിയും കൂടി റോമാ മാര്‍പ്പാപ്പാ സെലസ്‌ററിനെ കണ്ട് ഒരു തീരുമാനം വാങ്ങിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും അഗുസ്‌ററിന്‍ മരിച്ചുപോയിരുന്നു.

മാര്‍പ്പാപ്പായുടെ തീരുമാനവും പൂര്‍ണ്ണസംതൃപ്ത്തിയില്ല. പ്രോസ്‌പെര്‍ ‘കൃതഘ്‌ന4’ എന്ന ഒരു സുന്ദര കവിത എഴുതി. ദൈവവരപ്രസാദം ലഭിച്ചിട്ടും അത് അംഗീകരിക്കാത്ത കൃതഘ്നരെപ്പറ്റിയാണ്. അതായത് പെലാജിയന്‍ പാഷണ്ഡതയും സെമിപെലാജിയന്‍ പാഷണ്ഡതയും സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നവരെപ്പറ്റിയാണ് ഈ കവിത.

440-ല്‍ വിശുദ്ധ ലെയോന്‍ മാര്‍പ്പാപ്പാ വിശുദ്ധ പ്രോസ്‌പെറിനെ സെക്രട്ടറിയായി തെരഞ്ഞെടുത്തു. ആ സ്ഥാനത്തിരുന്നു പെലാ ജിയന്‍ പാഷണ്ഡതയെ വിശുദ്ധ പ്രോസ്‌പെര്‍ തകര്‍ത്തുകളഞ്ഞു. ഇനി തലപൊക്കാത്തവണ്ണം അതിനെ പരാജയപ്പെടുത്തിയതു വിശുദ്ധ പ്രോസ്‌പെറാണെന്ന് പൗരസ്ത്യ ശീശ്മയുടെ നായകനായ ഫോഷിയസു പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു. ദൈവാനുഗ്രഹം കൂടാതെ രക്ഷയ്ക്കു വേണ്ട യാതൊന്നും നമുക്ക് പ്രവര്‍ത്തിക്കുവാന്‍ കഴിയുകയില്ല. അതിനുതകുന്ന ഒരു സച്ചിന്തപോലും നമുക്കുണ്ടാകയില്ലെന്ന തിരുസ്സഭാപാനം ദൃഢമാക്കിയതു വിശുദ്ധ പ്രോസ്‌പെര്‍ തന്നെയാണ്.

ഗോളിലെ പ്രീഫെക്ടും ധനാഢ്യനുമായ പൊന്തിയൂസു പൗളിനൂസിന്റെ മകനാണ് ആറേഴു വിശുദ്ധന്മാരുടെ പ്രശംസയ്ക്കു പാത്രമായിട്ടുള്ള വിശുദ്ധ പൗളിനൂസ്. വിശുദ്ധ ജെറോമും വിശുദ്ധ അഗസ്റ്റിനും അദ്ദേഹത്തെ പ്രകീര്‍ത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹം സ്‌പെയിനില്‍നിന്ന് തെറാസിയാ എന്ന ക്രിസ്ത്യന്‍ വനിതയെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അതിനുശേഷമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജ്ഞാനസ്‌നാനം. ഒരു കുട്ടി അവര്‍ക്കുണ്ടായതു ശിശുപ്രായത്തില്‍ത്തന്നെ മരിച്ചു. അനന്തരം അദ്ദേഹം സ്‌പെയിനില്‍ ബഴ്‌സലോണയില്‍ പോയി കുറേനാള്‍ താമസിച്ചശേഷം വൈദികനായി. തെറാസ്യാ അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്ന വസ്തുക്കളെല്ലാം വിറ്റു ദരിദ്രര്‍ക്കു കൊടുത്ത് മഠത്തില്‍ ചേര്‍ന്നു. പൗളിനൂസ് കുറേനാള്‍ വിശുദ്ധ അമ്പാസിന്റെകൂടെ മിലാനില്‍ താമസിച്ചശേഷം നോളയില്‍ സന്യാസിയായി താമസിച്ചു. ഫ്രാന്‍സിലും സ്‌പെയിനിലുമുണ്ടായിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ വസ്തുവകകള്‍ വിറ്റ് വിവേകപൂര്‍വ്വം നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ക്കു ചെലവാക്കി. വിശുദ്ധ ജെറോം പറയുന്നതു പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളിലും പൗരസ്ത്യരാജ്യങ്ങളിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹായം ലഭിച്ചിട്ടുള്ളവര്‍ നിരവധിയാണെന്നത്രേ.

നോളയില്‍ വിശുദ്ധ ഫെലിക്സിന്റെ നാമധേയത്തില്‍ ഒരു പള്ളി അദ്ദേഹം പണിതീര്‍ത്തു; ഒരാശുപത്രിയും സ്ഥാപിച്ചു. 409-ല്‍ സ്ഥലത്തെ മെത്രാനായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. ആഫ്രിക്കയിലെ വാന്റല്‍സു കമ്പാനിയാ ആക്രമിച്ചു പലരേയും അടിമകളായി വില്ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ പൗളിനൂസ് തന്റെ ജനങ്ങളുടെ സഹായത്തിനെത്തി. ഒരു വിധവയുടെ മകനെ അടിമത്തത്തില്‍നിന്ന് രക്ഷിക്കാന്‍ പൗളിനൂസ് മെത്രാന്‍തന്നെ ആഫ്രിക്കയില്‍ വാന്റല്‍രാജാവിന്റെ മരുമകന്റെ അടിമയായി പ്പോയി. നോളയിലെ മെത്രാനാണ് അടിമയെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള്‍ രാജകുമാരന്‍ അദ്ദേഹത്തേയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രജകളേയും സ്വതന്ത്രരാക്കി.

പൗളിനുസ് മെത്രാനെ അറിയുന്നവര്‍ പറയുന്നത് അദ്ദേഹം മൂശയെപ്പോലെ ശാന്തനും അഹറോനെപ്പോലെ വൈദിക സദൃശനും പത്രോസിനെപ്പോലെ പ്രേഷിതതീക്ഷ്ണതയുള്ളവനും യോഹന്നാനെപ്പോലെ സ്‌നേഹമുള്ളവനും തോമസ് അപ്പസ്‌തോലനെപ്പോലെ സൂക്ഷ്മമുള്ളവനും സ്റ്റീഫനെപ്പോലെ ക്രാന്തദര്‍ശിയും അപ്പോളയെപ്പോലെ തീക്ഷണതയുള്ളവനു മാണെന്നാണ്. 77-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ അദ്ദേഹം നിര്യാതനായി.

‘ഞാന്‍ വളഞ്ഞ ഒരു ഇരുമ്പുവടിയാണ്; ആശാനിഗ്രഹവും പ്രാര്‍ത്ഥനയുമാകുന്ന ചുറ്റികവഴി എന്നെ നേരെയാക്കുന്നതിനാണ് ഞാന്‍ സന്യാസം ആശ്ലേഷിച്ചത്”, ഈശോസഭാ നോവിസായ അലോഷ്യസു പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണിത്. കാസ്റ്റി ഗ്‌ളിയോണ്‍ പ്രഭുവായ ഫെര്‍ഡിനന്റ് ഗൊണ്‍സാഗയുടെ മകനായി 1568-ല്‍ ജനിച്ച അലോഷ്യസ് അത്രമാത്രം വളഞ്ഞ ഒരു ഇരുമ്പുവടിയായിരുന്നുവെന്നു തോന്നുന്നില്ല. ഏഴാമത്തെ വയസ്സില്‍ ദൈവമാതാവിന്റെ പ്രാര്‍ത്ഥനയും സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങളും ചൊല്ലി ത്തുടങ്ങി. 9-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ നിത്യബ്രഹ്മചര്യവ്രതമെടുത്തു. ഫ്‌ളോറെന്‍സില്‍ വിദ്യാഭ്യാസം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു. ആഴ്ചതോറും ബുധനാഴ്ചയും വെള്ളിയാഴ്ചയും ശനിയാഴ്ചയും ഉപവസിച്ചിരുന്നു. ആഴ്ചയില്‍ മൂന്നുദിവസം ചമ്മട്ടി അടിച്ചിരുന്നു. അപ്പവും വെള്ളവുമായിരുന്നു ആ യുവാവിന്റെ സാധാരണ ഭക്ഷണം. നൃത്തം ചെയ്തിരുന്നില്ല, നൃത്തം ഇഷ്ടപ്പെട്ടുമിരുന്നില്ല. വാനവസദൃശനായ യുവാവ് എന്നാണ് എല്ലാവരും അവനെ വിളിച്ചിരുന്നത്

11-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ ആദ്യ കുമ്പസാരം നടത്തി. മൂന്നു വയസ്സില്‍ പടയാളികളുടെ ഇടയില്‍ കളിച്ചുനടക്കുമ്പോള്‍ അസഭ്യവാക്കുകള്‍ പറഞ്ഞതായിരുന്നു അലോഷ്യസു ചെയ്ത വലിയ പാപം. അതിനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞുതുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവന്‍ മൂര്‍ച്ഛിച്ചുവീണു. പിറേദിവസമാണ് കുമ്പസാരം മുഴുവനാക്കിയത്. പതിമൂന്നാം വയസ്സില്‍ മാതാപിതാക്കന്മാരും ഓസ്ട്രിയാ ചക്രവര്‍ത്തിനിയുമൊരുമിച്ച് അലോഷ്യസു സ്‌പെയിനിലെ ഫിലിപ്പു ദ്വിതീയനെ സന്ദര്‍ശിച്ചു. കൊട്ടാരത്തിലെ ജീവിതം അലോഷ്യസിനു തീരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. വിശുദ്ധന്മാരുടെ ജീവചരിത്രം വായിച്ചാണ് കൊട്ടാരത്തില്‍ കഴിച്ചുകൂട്ടിയത്.

‘ഈശോസഭ മിഷനറിമാര്‍ ഇന്ത്യയില്‍’ എന്ന ഗ്രന്ഥം വായിച്ച ദിനം മുതല്‍ അലോഷ്യസ്സിന് ഈശോസഭയില്‍ ചേരാനുള്ള ആഗ്രഹം ജനിച്ചു. സ്‌പെയിനില്‍വച്ച് അത് തീരുമാനമായി. പിതാവിനോട് നാലുകൊല്ലം ഏറ്റുമുട്ടിയതിനുശേഷമാണ് സമ്മതം സിദ്ധിച്ചത്. 17-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ അലോഷ്യസും നൊവിഷ്യറ്റില്‍ ചേര്‍ന്നു. സെമിനാരിയില്‍ കൂടുതല്‍ ഭക്ഷിക്കാനും ഉല്ലസിക്കാനും നിര്‍ബന്ധം വന്നു. അത് ഒരു പുതിയ പ്രായശ്ചിത്തമായി. വിശുദ്ധ റോബര്‍ട്ട് ബെല്ലര്‍മിനായിരുന്നു അലോഷ്യസിന്റെ ജ്ഞാനപിതാവ്.

1591-ല്‍ റോമയില്‍ ഒരു ഭയങ്കര ജ്വരപ്പനി പടര്‍ന്നുപിടിച്ചു. അലോഷ്യസ് അന്തിമദൈവശാസ്ത്ര ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുകയായിരുന്നെങ്കിലും വീടുകളില്‍ പോയി രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കാന്‍ സ്വയം സന്നദ്ധനായി. ഒരുമാസത്തോളം അങ്ങനെ രോഗി കളെ ശുശ്രൂഷിച്ചു. അവസാനം അലോഷ്യസിനും ആ പനി പിടിപെട്ടു മൂന്നുമാസത്തോളം കിടന്നു. 28-ാമത്തെ വയസില്‍ ഈശോ എന്ന തിരുനാമം ആവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ട് നിത്യസമ്മാനത്തിനായി മിഴികള്‍ പൂട്ടി.

വൈദികനാകുന്നതിനുമുമ്പ് വിവാഹിതനായിരുന്ന ഹോര്‍മിസ് ദാസു പാപ്പായുടെ പുത്രനാണ് സില്‍വേരിയൂസുപാപ്പാ വിശുദ്ധ അഗാപെറസു പാപ്പായുടെ മരണശേഷം 47-ാം ദിവസം സില്‍വേരിയൂസിനെ പാപ്പായായി തിരഞ്ഞെടുത്തു. അന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അഞ്ചു പട്ടമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. 536 ജൂണിലായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിഷേകം

കാല്‍ക്കദോനിയാ സുനഹദോസിലെ തീരുമാനങ്ങളെ നിഷേധിച്ചിരുന്ന ഒരു ഗണമാണ് അസെഫാലി. അവരെ അനുകൂലിച്ചിരുന്നവളാണ് തെയോഡോറാ രാജ്ഞി. അവള്‍ മാര്‍പ്പാപ്പായോടു ഒന്നുകില്‍ കോണ്‍സ്‌ററാന്റിനോപ്പിളിലെ പ്രേട്രിയാര്‍ക്ക് അന്തിമുസിനെ അംഗീകരിക്കുക അല്ലെങ്കില്‍ അവിടെപ്പോയി അദ്ദേഹത്തോട് ആലോചന നടത്തുക എന്നാവശ്യപ്പെട്ടു. അത് സാദ്ധ്യമല്ലെന്നു മാര്‍പ്പാപ്പാ മറുപടി നല്കി .കോണ്‍സ്‌ററാന്റിനോപ്പിളില്‍ വിജിലിയൂസ് എന്നൊരു ആര്‍ച്ച് ഡീക്കനുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിനു രാജ്ഞി എഴുതി അന്തിമുസിനെ അംഗീകരിക്കയാണെങ്കില്‍ അദ്ദേഹത്തെ മാര്‍പ്പാപ്പായാക്കാമെന്ന്. വിജിലിയൂസു സമ്മതിച്ചു. സില്‍വേരിയൂസിനെ പാപ്പാ സ്ഥാനത്തുനിന്ന് ബഹിഷ്‌ക്കരിക്കാനും വിജിലിയൂസിനെ മാര്‍പ്പാപ്പായായി തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന തിന് വേണ്ടതുചെയ്യാനും ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ട് രാജ്ഞി സര്‍വ സൈന്യാധിപനായ ബെലിസാരിയൂസിനെഴുതി. സില്‍വേരിയൂസിനെ അദ്ദേഹം ലിസിയായില്‍ പാതരായിലേക്കു നാടുകടത്തി. അവിടത്തെ മെത്രാന്‍ ബഹിഷ്‌കൃതനായ പാപ്പായെ ബഹുമാനപൂര്‍വ്വം സ്വീകരിച്ചു. മാത്രമല്ല. അദ്ദേഹം കോണ്‍സ്റ്റാന്റി നോപ്പിളില്‍ പോയി ചക്രവര്‍ത്തിയെകണ്ട് എത്രയും സമുന്നതനായ റോമാ മെത്രാനെ നാടുകടത്തിയതിന് ദൈവകോപം ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ നേരെ ജ്വലിക്കുമെന്ന് അറിയിച്ചു. അദ്ദേഹം ചക്രവര്‍ത്തിയോടു പറഞ്ഞു: ‘ ലോകത്തില്‍ രാജാക്കന്മാര്‍ വളരെയുണ്ട് : ലോകമാസകലമുള്ള തിരുസ്സഭയുടെ തലവനായ മാര്‍പ്പാപ്പാ ഒന്നേയുള്ളു. ഇത് ഒരു പൗരസ്ത്യ മെത്രാന്‍ പ്രഖ്യാപനമാണ് ; റോമാ മാര്‍പ്പാപ്പായുടെ പരമാധികാരത്തിന് ഒരുത്തമ സാക്ഷ്യമാണ്.

ജസ്‌ററീനിയന്‍ചക്രവര്‍ത്തി ക്രൂരത മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ട് മാര്‍പ്പാപ്പായെ റോമയിലേക്കു മടക്കി അയയ്ക്കാന്‍ കല്പന ഉണ്ടായി. മാര്‍ഗ്ഗമദ്ധ്യേ ശത്രുക്കള്‍ മാര്‍പ്പാപ്പായെ പ്രതിരോധിച്ചു വന്യമായ ഒരു ദ്വീപിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അവിടെ 588 ജൂണ്‍ 20-ാം തീയതി സില്‍വേരിയൂസുപാപ്പാ അന്തരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ ഒരു രക്തസാക്ഷിയായിട്ടാണ് പരിഗണിക്കുന്നത്.

റവെന്നാക്കാരനായ സെര്‍ജിയസു പ്രഭു ഒരു വസ്തുതര്‍ക്കത്തെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി ഒരു ചാര്‍ച്ചക്കാരനോടു ദ്വന്ദ്വ യുദ്ധം ചെയ്ത് അയാളെ വധിച്ചു. പിതാവിന്റെ ഈ മഹാ പാതകം കണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകന്‍ റൊമുവാള്‍ഡു ക്‌ളാസ്സെയിലുള്ള ഒരു ബെനഡിക്ടന്‍ ആശ്രമത്തില്‍ പോയി 40 ദിവസം തപസ്സുചെയ്തു. അവസാനം അവിടെത്തന്നെ ചേര്‍ന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാതൃകാജീവിതം ഇതര സന്യാസികള്‍ക്ക് ഒരു ശാസനം പോലെ തോന്നിയതിനാല്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥകഴിച്ചാലെന്തായെന്നു ചിലര്‍ വിചാരിക്കുന്നതായി അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കി. തന്നിമിത്തം ക്‌ളാസ്സ ആശ്രമത്തില്‍ ഏഴു വര്‍ഷമേ താമസിച്ചുള്ളൂ. കൂട്ടുകാര്‍ക്ക് അസൗകര്യം ഉണ്ടാകാതിരിക്കാന്‍ വേണ്ടി ആബട്ടിന്റെ അനുവാദത്തോടുകൂടെ വെനിസ്സില്‍ പോയി മരിനൂസ് എന്ന ഒരുത്തമ സന്യാസിയോടുകൂടെ അദ്ദേഹം തപോജീവിതം നയിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

വെനിസ്സില്‍ താമസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ആ നാട്ടിലെ ഒരു പ്രഭു പീററര്‍ ഉര്‍സോലുസ് റൊമുവാള്‍ഡിന്റെ ജീവിതചര്യ സ്വീകരിച്ചു. പിശാചു പല പരീക്ഷകളും ഉളവാക്കി. എല്ലാം അതിജീവിച്ചു റൊമുവാള്‍ഡ് മുന്നേറി ഒരു രാജാവായിരുന്ന റെനേരിയൂസു പറയുകയാണ് യാതൊരു മര്‍ത്യനേയും റൊമുവാള്‍ഡിനെപ്പോലെ ഭയപ്പെടുന്നില്ലെന്ന്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ വസിച്ചിരുന്ന പരിശുദ്ധാത്മാവ് ഉദ്ധതരായ പാപികളെപ്പോലും ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആശ്രമങ്ങളില്‍ എത്രയും പ്രധാനമായത് ടസ്‌കനിയിലെ കമല്‍ഡോളി ആശ്രമമാണ് . 1009-ല്‍ സ്ഥാപിച്ച ആ ആശ്രമം കമല്‍ഡോലി സഭയുടെ ആസ്ഥാനമായി. ഓരോ സന്യാസിക്കും വേറെവേറെ പര്‍ണ്ണശാലകളുണ്ടായിരുന്നു. അവയില്‍ ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ഭക്ഷണം എത്തിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു. അവയെ വലയം ചെയ്യുന്ന മതിലിനുപുറമേ ആര്‍ക്കും പോകാന്‍ പാടില്ലെന്നായിരുന്നു നിയമം . പന്ത്രണ്ടുകൊല്ലത്തോളം നിശിതമായ ആ ഏകാന്തതയില്‍ ജീവിച്ചു 70-ാമത്തെ വയസ്സില്‍ അദ്ദേഹം വിശുദ്ധിയില്‍ നിര്യാതനായി.