മണ്ണില്ലാ കൃഷി!

‘നാളികേരത്തിന്റെ നാട്ടിലെനിക്കൊരു നാഴിയിടങ്ങഴി മണ്ണുണ്ട്…’ ഉള്ളില്‍ ഗൃഹാതുരത്വത്തിന്റെ സ്മരണകള്‍ നിറയ്ക്കുന്ന ഈ പാട്ട് എങ്ങനെയും ഇത്തിരി മണ്ണ് സ്വന്തമാക്കുകയെന്ന മലയാളിയുടെ മോഹത്തെ ഉണര്‍ത്തുന്നതാണ്. കൃഷി ചെയ്യാന്‍ അല്‍പം മണ്ണ് സ്വന്തമായുള്ളവന്റെ അഭിമാനം പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ വയ്യാത്തതാണ്. എന്നാല്‍ വൈകാതെ മണ്ണില്‍ പൊന്നു വിളയിക്കുക എന്ന പ്രയോഗമൊക്കെ ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി തട്ടിന്‍പുറത്ത് വയ്‌ക്കേണ്ടിവരും. ഇതാ മണ്ണില്ലാക്കൃഷിയെന്ന ആശയം യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നാഴിയിടങ്ങഴി മണ്ണില്ല, എന്നാല്‍ പിന്നെ മണ്ണില്ലാ കൃഷി തന്നെ ശരണം എന്ന ലൈനിലാണ് ജപ്പാനും യുഎസുമൊക്കെ. ഫ്‌ളാറ്റ് സംസ്‌ക്കാരത്തിലേക്ക് കുതിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മലയാളിയും നടന്നടുക്കുകയാണ് ഈ കൃഷിയിലേക്ക്. അതേ, കേരളത്തിലുമുണ്ട് ഈ കൃഷി രീതിക്ക് ഏറെ ആരാധകര്‍. അക്വാപോണിക്‌സ് എന്ന രീതിയാണ് കേരളത്തില്‍ പ്രചാരത്തിലെത്തിയിട്ടുള്ള കൃഷി മാര്‍ഗം. വെള്ളത്തെ ആശ്രയിച്ചാണ് അക്വാപോണിക്‌സ് രീതിയുടെ പ്രവര്‍ത്തനം. ഹൈഡ്രോപോണിക്‌സ് എന്നും ഇത് അറിയപ്പെടുന്നു.

വെള്ളത്തില്‍ വരച്ച വര എന്നൊക്കെ പറയും പോലെയാകുമോ വെള്ളത്തിലുള്ള ഈ കൃഷി എന്നു പേടിക്കേണ്ട. ഓരോ ചെടിയും പോഷകാംശം ആഗിരണം ചെയ്യുന്നതെങ്ങനെ എന്നു മനസ്സിലാക്കുമ്പോള്‍ സംശയമൊക്കെ താനേ മാറിക്കൊള്ളും. പോഷകങ്ങളുടെ ഒരു കലവറയാണ് മണ്ണ്. പക്ഷെ, ഇവ വലിച്ചെടുക്കുവാന്‍ വെള്ളം കൂടിയേ തീരൂ. പോഷകങ്ങള്‍ വെള്ളത്തില്‍ ലയിക്കുമ്പോഴാണ് ചെടി അവ ആഗിരണം ചെയ്യുന്നത്. എന്നാല്‍ പിന്നെ ഇടനിലക്കാരനായി മണ്ണിന്റെ ആവശ്യമുണ്ടോ? വെള്ളവും പോഷകവും പോരേ എന്ന് പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ചിലര്‍ ചിന്തിച്ചതോടെ അക്വാപോണിക്‌സ് പിറന്നു.

സസ്യവളര്‍ച്ചയ്ക്ക് ആവശ്യമായ ഘടകങ്ങള്‍ വെള്ളത്തില്‍ ലയിപ്പിച്ച് വേരുകള്‍ വെള്ളത്തിലൂന്നി കൃഷി ചെയ്യുന്നതാണ് അക്വാപോണിക്‌സ്. മണ്ണില്‍ കൃഷി ചെയ്യുന്നതിനെക്കാള്‍ എട്ടിരട്ടിയെങ്കിലും വിളവ് കൂടുതല്‍ കിട്ടും അക്വാപോണിക്‌സ് രീതിയില്‍ എന്നാണ് ഇത് അനുവര്‍ത്തിച്ച് വിജയത്തിലെത്തിച്ച കര്‍ഷകരുടെ സാക്ഷ്യം. ചെടിക്കാവശ്യമായ പോഷകങ്ങള്‍ കൃത്യമായ അളവില്‍ നല്‍കാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കണം എന്നു മാത്രം. അല്ലെങ്കില്‍ കൃഷി അപ്പാടെ നശിച്ചു പോകും. വളരെ ശ്രദ്ധയോടെയും ക്ഷമയോടെയും കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ട കൃഷി രീതിയാണിത്.

മീന്‍ വളര്‍ത്തുന്ന ഒരു കുളം. അതിന് സമീപം കരിങ്കല്‍ക്കഷണങ്ങള്‍ പോലുള്ള മാധ്യമം നിറച്ച സ്ഥലം. മീന്‍ കുളത്തില്‍ വെള്ളം പമ്പ് ചെയ്ത് ഈ കരിങ്കല്‍ക്കഷണങ്ങള്‍ പാകിയ സ്ഥലത്തേക്ക് എത്തിക്കാനുള്ള സംവിധാനം. ഇവിടെ നിന്ന് വെള്ളം തിരികെ കുളത്തിലേക്ക് ഒഴുക്കി വിടാനുള്ള ക്രമീകരണം. ഇവ ചേര്‍ന്നതാണ് അക്വാപോണിക്‌സ് രീതിയുടെ ലളിതമായ അരങ്ങൊരുക്കം. കരിങ്കല്‍ക്കഷണങ്ങള്‍ക്കു പകരം മണലോ, ചകിരിച്ചോറോ ചരലോ ഉപയോഗിച്ചും പരീക്ഷണങ്ങളാകാം. മീന്‍ വളര്‍ത്തു കേന്ദ്രങ്ങളില്‍ നിന്നു മത്സ്യങ്ങളുടെ വിസര്‍ജ്യങ്ങളടങ്ങിയ വളക്കൂറുള്ള വെള്ളമാണ് പമ്പു ചെയ്ത് എടുക്കുന്നത്. കല്‍ക്കഷണങ്ങള്‍ പാകിയ മേഖലയില്‍ ഈ വെള്ളം അരിച്ച് ശുദ്ധമാക്കപ്പെട്ട് വീണ്ടും കുളത്തിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തുന്നു. കുളത്തില്‍ നിന്ന് വെള്ളം ഒഴുകുന്നിടത്താണ് മണ്ണില്ലാ കൃഷി നടത്തുക. ലവണങ്ങള്‍ അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്ന വെള്ളത്തില്‍ നിന്ന് സസ്യങ്ങള്‍ നേരിട്ട് വളം വലിച്ചെടുത്തുകൊള്ളും. പോഷകങ്ങള്‍ ലയിച്ചു ചേര്‍ന്ന ജലം എപ്പോഴും ചെടികളുടെ വേരുകളെ തഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ചെടി മണ്ണില്‍ മുട്ടുന്നുപോലുമില്ല. വെള്ളം എപ്പോഴും പുനരുപയോഗിക്കപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതു മൂലം മീന്‍ വളര്‍ത്തല്‍ ആദായകരമാകുകയും ചെയ്യും. മല്‍സ്യങ്ങളെ വളര്‍ത്താതെ അക്വാപോണിക്‌സ് കൃഷി രീതിയില്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഉയര്‍ന്ന ഉല്‍പ്പാദന ശേഷിയുള്ള വളങ്ങള്‍ ജലശേഖരത്തില്‍ ലയിപ്പിച്ചും വെള്ളം ചെടികള്‍ക്ക് ചുവട്ടിലെത്തിക്കാം.

വമ്പിച്ച ഉല്‍പ്പാദനക്ഷമത തന്നെയാണ് അക്വാപോണിക്‌സിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ആകര്‍ഷണം. മണ്ണിലൂടെ പകരുന്ന രോഗങ്ങള്‍ ചെടിക്കുണ്ടാവുകയില്ലെന്നുറപ്പിക്കാം. ഉപയോഗിച്ച വളം പുനരുപയോഗിക്കാം. വിളവെടുപ്പ് എളുപ്പമാണ്. ഒരു സ്ഥലത്തു നിന്നു കൃഷി അപ്പാടെ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തേക്കു മാറ്റാം. ചെടി ആരോഗ്യത്തോടെ വളരും. മേന്മകള്‍ ഒരുപാടാണ്. അക്വാപോണിക്‌സിന് പല വകഭേദങ്ങളുണ്ട്. പോഷകലായിനി മാത്രം ഉപയോഗിച്ചുള്ള രീതിയും വേരുകള്‍ ഉറപ്പിക്കാന്‍ മണലോ ചകിരിച്ചോറോ പോലുള്ള മാധ്യമങ്ങളുപയോഗിക്കുന്ന രീതിയുമുണ്ട്. ടെറസില്‍ കൃഷി ചെയ്യാനുദ്ദേശിക്കുന്നവര്‍ക്കും അക്വാപോണിക്‌സ് പരീക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്.

മിക്ക കൃഷികള്‍ക്കും അക്വാപോണിക്‌സ് രീതി ഇണങ്ങുമെങ്കിലും വെള്ളരി, തണ്ണിമത്തന്‍, കാബേജ്, തക്കാളി തുടങ്ങിയവയാണ് ഏറ്റവും അധികം കൃഷി ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. കിഴക്കന്‍ യൂറോപ്പിലും വടക്കേ അമേരിക്കയിലും ഇങ്ങനെ ഉല്‍പ്പാദിപ്പിക്കുന്ന പച്ചക്കറികള്‍ക്ക് ആവശ്യക്കാരേറെയാണ്. ഉയര്‍ന്ന ഉല്‍പ്പാദന ചെലവാണ് അക്വാപോണിക്‌സ് രീതിയ്ക്കുള്ള ഒരു പോരായ്മ. ഇതിനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന വളങ്ങള്‍ക്ക് തീ വിലയാണ്. അതീവ ശ്രദ്ധയോടെ പരിചരിക്കണം എന്നത് മറ്റൊരു കാര്യം. അക്വാപോണിക്‌സ് കൃഷി രീതി വ്യാപകമാകുമ്പോള്‍ വളങ്ങളുടെ വില കുറയും എന്നാണ് കര്‍ഷകരുടെ പ്രതീക്ഷ.

അവിശ്വാസിയും രോഗീലേപനവും

ചോദ്യം: അവിശ്വാസിയായി ജീവിച്ച ഒരു കത്തോലിക്കന് രോഗീലേപനം സ്വീകരിക്കാന്‍ അര്‍ഹതയുണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കില്‍ അതിന്റെ ഫലം ലഭിക്കുമോ?

ചോദ്യത്തിന് നേരിട്ട് ഉത്തരം പറയുന്നതിനുമുമ്പ് രോഗീലേപനമെന്ന കൂദാശയെക്കുറിച്ചുള്ള പൊതുവായ കാര്യങ്ങള്‍ വളരെ ചുരുക്കി പ്രതിപാദിക്കുന്നത് ഉചിതമെന്നു കരുതുന്നു.
അപ്രിയ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായ മരണത്തോട് അടുക്കുമ്പോള്‍ പരികര്‍മ്മം ചെയ്യേണ്ട കൂദാശയാണ് രോഗീലേപനം എന്ന പരമ്പരാഗത കാഴ്ചപ്പാട് ഈ കൂദാശയുടെ ജനകീയത വളരെയധികം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. രോഗീലേപനം എന്നത് സൗഖ്യദായകമായ ഒരു കൂദാശയാണെന്നും മറ്റേതു കൂദാശയെയുംപോലെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരുടെ ആത്മീയ സുസ്ഥിതിക്കുവേണ്ടി പരികര്‍മ്മം ചെയ്യപ്പെടുന്ന കൂദാശയാണെന്നും ഇന്ന് കൂടുതല്‍ ബോധ്യമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. രോഗാവസ്ഥയിലുള്ളവര്‍ ഈ കൂദാശ സ്വീകരിക്കുമ്പോള്‍ രോഗത്തെ ശാന്തമായി സ്വീകരിക്കുന്നതിനുള്ള കൃപ ലഭിക്കുന്നു. മരണാസന്നര്‍ ഈ കൂദാശ സ്വീകരിക്കുമ്പോള്‍ പാപങ്ങള്‍ ക്ഷമിക്കപ്പെട്ട് നിത്യയാത്രയ്ക്കുള്ള ഒരുക്കമായി അത് മാറുന്നു.

രോഗീലേപനത്തിനുള്ള അര്‍ഹത

ആര്‍ക്കാണ് രോഗീലേപനം സ്വീകരിക്കാന്‍ അര്‍ഹതയുള്ളത് എന്നതാണ് ചോദ്യത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം. മാമ്മോദീസയിലുടെ തിരുസ്സഭയില്‍ അംഗമായിത്തീര്‍ന്ന് വിശ്വാസജീവിതം നയിക്കുന്ന ഏതൊരു വ്യക്തിക്കും ഈ കൂദാശ സ്വീകരിക്കാനുള്ള അര്‍ഹതയുണ്ട്. വിശ്വാസികള്‍ക്കാണ് ഈ കൂദാശ സ്വീകരിക്കാന്‍ അര്‍ഹതയുള്ളതെന്ന് സഭാനിയമം വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട് (cf. CCEO cc. 737, 738, 740; CIC cc. 998, 1003, 1004). ലത്തീന്‍ സഭയുടെ കാനന്‍നിയമം ഇക്കാര്യം അല്‍പംകൂടി വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. അജപാലനദൗത്യം ഏല്‍പ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന വൈദികര്‍ തങ്ങളുടെ വിശ്വാസികള്‍ക്ക് ഈ കൂദാശ പരികര്‍മ്മം ചെയ്യാന്‍ കടമയും ഉത്തരവാദിത്വവുമുള്ളവരാണ് എന്ന് നിയമം വ്യക്തമാക്കുന്നു (CIC c. 1003 § 2). തങ്ങള്‍ക്ക് അര്‍ഹതപ്പെട്ട ഈ കൂദാശ വിശ്വാസികള്‍ സ്വയം ചോദിച്ചുവാങ്ങേണ്ടതാണ് എന്നും നിയമം പറയുന്നു (CCEO c. 738).
ഈ കൂദാശ സ്വമനസാ ആവശ്യപ്പെടാന്‍ കഴിയാത്ത സാഹചര്യത്തിലും ഒരു വ്യക്തിക്ക് ഈ കൂദാശ നല്കുന്നതിനെപ്പറ്റി സഭാനിയമം ഇപ്രകാരമാണ് പറയുന്നത്: ”ഗുരുതരമായ അസുഖമുള്ളവരും അബോധാവസ്ഥയിലോ ബുദ്ധിശക്തി നഷ്ടപ്പെട്ട അവസ്ഥയിലോ ഉള്ളവരുമായ ക്രൈസ്തവവിശ്വാസികള്‍ മരണാവസ്ഥയിലോ, വൈദികന്റെ തീരുമാനപ്രകാരം മറ്റൊരു സമയത്തുപോലുമോ തങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി ഈ കൂദാശ പരികര്‍മ്മം ചെയ്യപ്പെടണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നതായി കരുതപ്പെടുന്നു.” (CCEO c. 740; CIC cc. 1005, 1006). കൗദാശിക ജീവിതത്തിലൂടെ സഭയോടും സമൂഹത്തോടും ചേര്‍ന്നുജീവിച്ച ഒരു വ്യക്തിക്ക് സ്വയം ആവശ്യപ്പെടാന്‍ സാധിക്കാത്ത സാഹചര്യത്തിലും ഈ കൂദാശ പരികര്‍മ്മം ചെയ്യണം എന്ന് സഭാനിയമം വ്യക്തമാക്കുന്നു.

അവിശ്വാസിയുടെ അര്‍ഹത

‘അവിശ്വാസിയായി ജീവിച്ച’ എന്ന വിശേഷണം മനുഷ്യന്റെ കാഴ്ചപ്പാടാണ്. വിശ്വാസജീവിതത്തിന്റെ ബാഹ്യമാനദണ്ഡങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം ഹൃദയം കാണുന്ന ദൈവത്തിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനം കൂദാശയുടെ പരികര്‍മ്മത്തില്‍ സംഭവിക്കാനുള്ള സാധ്യത നിഷേധിക്കാന്‍ നമുക്ക് അവകാശമില്ല. ‘അവിശ്വാസി’ എന്ന് സമൂഹം വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന വ്യക്തി രോഗീലേപനം എപ്പോഴെങ്കിലും ആവശ്യപ്പെട്ടാല്‍ ഒരു കാരണവശാലും അത് നിഷേധിക്കാന്‍ പാടില്ല. മാമ്മോദീസാ സ്വീകരിച്ച വ്യക്തിയാണെങ്കില്‍ ഈ കൂദാശ സ്വീകരിക്കാനുള്ള അര്‍ഹതയും അവകാശവും ആ വ്യക്തിക്കുണ്ട്. സുവിശേഷത്തിലെ നല്ല കള്ളന്റെ മാനസാന്തര അനുഭവത്തിന്റെ നേര്‍സാക്ഷി ഈശോ മാത്രമായിരുന്നു. നല്ല കള്ളനെപ്പോലെ മാനസാന്തരപ്പെടാനുള്ള അവസരവും അവകാശവും എല്ലാവര്‍ക്കുമുണ്ട്. അതിനാല്‍ ചോദിക്കുന്ന ആര്‍ക്കും രോഗീലേപനം നിഷേധിക്കാന്‍ പാടില്ല. മറിച്ച്, ഇങ്ങനെയൊരവസരത്തില്‍ ആ വ്യക്തിയെ മാനസാന്തരത്തിലേക്ക് നയിക്കാനുള്ള കരുണാര്‍ദ്രമായ സമീപനമാണ് വൈദികര്‍ സ്വീകരിക്കേണ്ടത്. കുരിശിലെ തന്റെ ജീവത്യാഗത്തിലൂടെ ഈശോ എല്ലാവര്‍ക്കുമായി നല്കിയ രക്ഷ ആര്‍ക്കും നിഷേധിക്കാനുള്ള അവകാശം വൈദികര്‍ക്കില്ല എന്നതും ഓര്‍മ്മിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ആര്‍ക്കു നിഷേധിക്കാം?

അതേസമയം, പരസ്യപാപത്തില്‍ നിര്‍ബന്ധബുദ്ധിയോടെ തുടരുന്ന ഒരു വ്യക്തിക്ക് രോഗീലേപനം നല്‍കരുത് എന്ന് ലത്തീന്‍ സഭാനിയമം കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കുന്നുണ്ട് (CIC c. 1007). ഇവിടെ രണ്ട് സാഹചര്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്: ഒന്ന്, സഭയെയും ദൈവത്തെയും തള്ളിപ്പറഞ്ഞ് പരസ്യപാപത്തില്‍ ജീവിക്കുന്ന വ്യക്തി സ്വന്തം തീരുമാനത്തില്‍ രോഗീലേപനം സ്വീകരിക്കുന്നതിന് ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചാല്‍ അത് ആ വ്യക്തിയുടെ മാനസാന്തര നിമിഷമായി കണ്ട് രോഗീലേപനം നല്‍കണം എന്നതാണ് സഭാനിയമത്തിന്റെ അന്തഃസത്ത. കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശയിലൂടെ പാപമോചനം നല്കാന്‍ സാധ്യതയുണ്ടെങ്കില്‍ അതിനുശേഷമാണ് രോഗീലേപനം നല്‍കേണ്ടത്. രണ്ടാമത്തേത്, ഇപ്രകാരം പാപത്തില്‍ ജീവിക്കുന്ന വ്യക്തി സ്വന്തം തീരുമാനത്തില്‍ കൂദാശ ആവശ്യപ്പെടാത്ത സാഹചര്യമാണ്. കൂദാശ ആ വ്യക്തിക്കുവേണ്ടി ആവശ്യപ്പെടുന്നത് മറ്റുള്ളവരാണ്. രോഗബാധിതനായ വ്യക്തി സുബോധത്തോടെ കൂദാശയെ നിഷേധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത്തരം സാഹചര്യത്തില്‍ നിര്‍ബന്ധമായി ആ വ്യക്തിക്ക് രോഗീലേപനം നല്‍കാന്‍ പാടില്ല. കാരണം, കൂദാശ സ്വീകരിക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ ആന്തരിക മനോഭാവം ഇല്ലായെന്നുമാത്രമല്ല, ദൈവനിഷേധം തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളില്‍ ‘ബലം പ്രയോഗിച്ചു’ നല്‍കുന്ന രോഗീലേപനത്തിന് കൗദാശികമായ യാതൊരു ഫലവും ആ വ്യക്തിക്കു ലഭിക്കുന്നില്ല എന്നതും വ്യക്തമാണ്.
ഇത്തരം സാഹചര്യത്തിന്റെ മറ്റൊരുവശം ചിന്തിക്കാം. മറ്റുള്ളവരുടെ മുമ്പില്‍ ദൈവനിഷേധിയും അവിശ്വാസിയുമായി അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഒരു വ്യക്തി അബോധാവസ്ഥയില്‍ ആയിരിക്കുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹവുമായി അടുത്തബന്ധമുള്ളവര്‍ മറ്റാര്‍ക്കും അറിയാത്ത ആ വ്യക്തിയുടെ വിശ്വാസജീവിതം വൈദികനുമുമ്പില്‍ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുകയും രോഗീലേപനം നല്‍കുന്നതിന് ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്താല്‍ ആ വ്യക്തിക്ക് കൂദാശ പരികര്‍മ്മം ചെയ്യേണ്ടതാണ്. അതേപോലെ ദൈവനിഷേധിയും അവിശ്വാസിയും പരസ്യപാപിയുമായി ജീവിച്ചിരുന്ന വ്യക്തിയുടെ കാര്യത്തിലാണെങ്കിലും അടുത്ത ബന്ധുക്കളുടെ ആവശ്യം പരിഗണിച്ച് ആ വ്യക്തിക്ക് കൂദാശ പരികര്‍മ്മം ചെയ്യേണ്ടതാണ്.

ഹൃദയം കാണുന്ന ദൈവം

ചുരുക്കത്തില്‍, ഹൃദയം കാണുന്ന ദൈവത്തിന്റെ കരുണാര്‍ദ്രമായ സമീപനമായിരിക്കണം രോഗീലേപനമെന്ന കൂദാശ പരികര്‍മ്മം ചെയ്യുന്ന വൈദികന് ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളില്‍ ഉണ്ടാകേണ്ടത്. നല്ല കള്ളനെ പറുദീസായില്‍ സ്വീകരിച്ച ഈശോയുടെ മനോഭാവവും (ലൂക്കാ 23:43) തളര്‍വാത രോഗിയെ വീടിന്റെ മേല്‍ക്കൂരപൊളിച്ച് തന്റെ മുന്നിലെത്തിച്ചവരുടെ വിശ്വാസം കണ്ട് തളര്‍വാതരോഗിയുടെ പാപങ്ങള്‍ ക്ഷമിച്ച് അവനെ സുഖപ്പെടുത്തിയ ഈശോയുടെ മനോഭാവവുമാണ് (മര്‍ക്കോ 2:4-6) ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളില്‍ അവസാന നിയമമായി സ്വീകരിക്കേണ്ടത്.

ഹിംസ നാട്ടുനടപ്പാകുമ്പോള്‍

ഹിംസ അരങ്ങുവാഴുന്ന കാലം. വാക്കിലും പ്രവൃത്തിയിലും അധികാര കേന്ദ്രങ്ങളിലും നിറഞ്ഞു കവിയുന്ന ഹിംസ ജീവിതത്തിന്റെ സ്വാസ്ഥ്യം കെടുത്തുന്നു. രാവിലെ കൈയ്യിലെത്തുന്ന പത്രം വിവിധതരം ഹിംസകളുടെ മസാലവിഭവങ്ങള്‍ കൊണ്ടു നിറഞ്ഞത്. പ്രത്യാശ പകരുന്ന കരുണയുടെ, കരുതലിന്റെ വിശേഷങ്ങള്‍ വിരളം. ഉള്ളു തണുപ്പിക്കുന്ന ഇത്തരം സംഭവങ്ങള്‍ ഇടയ്ക്കിടെ നാട്ടില്‍ ഉണ്ടാകുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതിനുള്ള ഇടം പത്രത്താളുകളില്‍ ശോഷിച്ചു പോയി.

വായനയ്ക്കപ്പുറം ഹിംസയുടെ ദൃശ്യമാനം കൂടി വിളമ്പുകയാണ് ടിവി ചാനലുകള്‍ നിലപാടുകള്‍ വിശദീകരിക്കേണ്ട സംവാദത്തിന്റെ ചര്‍ച്ചാ ഇടങ്ങള്‍ സംയമനമില്ലാത്ത, പരസ്പര അധിക്ഷേപത്താല്‍ മലീമസമാകുന്നു. സൈബറിടത്തിലെ അടിച്ചിരുത്തലുകള്‍ ഗുരുതരമായ ജനാധിപത്യ ശോഷണത്തിനു കാരണമാകുന്നു. ഡിജിറ്റല്‍ സ്‌പേസിലെ ആള്‍ക്കൂട്ടാക്രമണം പ്രത്യക്ഷമായ ഹിംസയുടെ മറ്റൊരു വകഭേദം തന്നെ.

നേര്‍ക്കുനേര്‍ പോര്‍വിളിച്ച്, അങ്കം വെട്ടിയവരെയാണ് വടക്കന്‍ പാട്ടുകള്‍ വീരന്മാരായി വാഴ്ത്തുന്നത്. എന്നാല്‍ ഇപ്പോള്‍ സമൂഹമാധ്യമങ്ങള്‍ ആര്‍ക്കുനേരെയും അധിക്ഷേപങ്ങള്‍ ചൊരിയാനുള്ള ഒളിയിടങ്ങള്‍ ഒരുക്കുകയാണ്. ഇവിടെ പതുങ്ങിയിരുന്ന് ഉത്തരവാദിത്വ ബോധമില്ലാതെ അസഭ്യവര്‍ഷം നടത്താം. കള്ളങ്ങള്‍ നിരത്തി ആരുടെയും യശസ് കളങ്കപ്പെടുത്താം. പഴയകാലത്തെ ഭീരുക്കളുടെ രീതിയാണിത്. പക്ഷേ ഇക്കാലത്ത് ഇവര്‍ക്കാണ് വീരപരിവേഷം.

സംഘബലത്തിന്റെയും രാഷ്ട്രീയബലത്തിന്റെയും മറവില്‍ സ്വന്തം നിലപാട് മറ്റൊരു വ്യക്തിയിലോ സമൂഹത്തിലോ അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുന്നതും ക്രൂരമായ ഹിംസ തന്നെ. ഇതിന് പലപ്പോഴും ഭരണകൂടവും പൊലീസുമെല്ലാം കുടപിടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇരകള്‍ കൂടുതലും ദരിദ്രരും സ്ത്രീകളും കുട്ടികളുമായിരിക്കും.

അക്രമം കൂടുതല്‍ അക്രമത്തിനു പ്രേരിപ്പിക്കും. അതിക്രമ സംഭവങ്ങള്‍ നിരന്തരം കാണുകയും ഇതു മാത്രം വായനയ്ക്ക്മുന്നിലെത്തുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഇതെല്ലാം സാധാരണ കാര്യമായി മനസില്‍ പതിയാം. അതുകൊണ്ടാവാം നമ്മുടെ ചുറ്റുവട്ടത്തിലും അതിക്രമങ്ങള്‍ പെരുകുന്നത്.

അടുത്തയിടെ കോഴിക്കോട് നഗരത്തില്‍ ഒരു വനിതാ ഡോക്ടറെ കാര്‍ തടഞ്ഞ് ബൈക്കുകാരന്‍ മുഖത്തിടിച്ചു പരിക്കേല്‍പ്പിച്ചു. ഡോക്ടറുടെ ഡ്രൈവിങ് ശരിയല്ലെന്നാണ് ആക്രമണത്തിന് കാരണമായി പ്രതി പറഞ്ഞത്. ട്രാഫിക്ക് നിയമം ലംഘിച്ച് പായുന്ന ബൈക്കുകാര്‍ സൈഡ് കൊടുത്തില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് കാര്‍ ഓടിക്കുന്ന വരെ ചീത്ത പറയുന്നു.

കൂടുന്ന ഗാര്‍ഹിക പീഡനങ്ങളും ആത്മഹത്യകളും കുടുംബങ്ങളിലെ ഹിംസാന്തരീക്ഷത്തിന്റെ വെളിപ്പെടുത്തലുകളാണ്. സൃഷ്ടിക്കൊപ്പം സംഹാരവുമുള്ളതിനാല്‍ മനുഷ്യന്റെ ജനിതകത്തില്‍ ഹിംസയും ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്നിട്ടുണ്ടെന്നു കാണാം. അയ്യായിരം വര്‍ഷം മുമ്പ് ജീവിച്ചിരുന്ന ഒരു മനുഷ്യന്റെ മമ്മിരൂപത്തിലായ ശരീരം ആല്‍പ്‌സ് പര്‍വതത്തില്‍ 1991 ല്‍ കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. ‘ഓറ്റ്‌സീ ‘ എന്നു ശാസ്ത്രലോകം വിളിച്ച ആ പൂര്‍വികന്റെ വലത്തെ ചുമലില്‍ ഒരമ്പിന്റെ അഗ്രവും ശരീരത്തില്‍ മുറിവുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. മറ്റു രണ്ടു മനുഷ്യരുടെരക്താവശിഷ്ടവും ആ ശരീരത്തില്‍ കാണപ്പെട്ടു. വെങ്കലയുഗത്തില്‍ ആ മനുഷ്യനെ രണ്ടോ അതില്‍ കൂടുതലോ ആളുകള്‍ ചേര്‍ന്ന് കൊലപ്പെടുത്തിയതാണെന്ന് ഇതില്‍ നിന്ന് വെളിപ്പെടുന്നു.

വൈവിധ്യപൂര്‍ണവും അസാധാരണവുമായ കഴിവുകള്‍ക്കൊപ്പം ഇവയെ എല്ലാം തളര്‍ത്താനും സംഹരിക്കാനുമുള്ള ഹിംസാത്മകത കൂടി മനുഷ്യനില്‍ ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. അതിനാല്‍ എവിടെയെങ്കിലും മനസു തണുപ്പിക്കുന്ന, പ്രത്യാശപരത്തുന്ന സംഭവങ്ങളുണ്ടാകുമ്പോള്‍ അതു കൂടി ശ്രദ്ധിക്കുവാന്‍ കുഞ്ഞുങ്ങളെയും യുവാക്കളെയും പഠിപ്പിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇക്കാലത്തെ സങ്കീര്‍ണമായ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങള്‍ മനുഷ്യരെ അസ്വസ്ഥരും അതേത്തുടര്‍ന്ന് അക്രമാസക്തരുമാക്കുന്നു. കൊറോണ സ്ഥിതി വഷളാക്കി. ലോകാരോഗ്യ സംഘടനയുടെ പുതിയ റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ ലോകത്തില്‍ എട്ടില്‍ ഒരാള്‍ മാനസിക തകരാര്‍ ഉള്ളവരാണെന്നു ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിനാല്‍ രാജ്യങ്ങള്‍ മാനസികാരോഗ്യ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ തുക മാറ്റിവയ്ക്കണമെന്നും റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ നിര്‍ദേശിക്കുന്നു.

ഹിംസാത്മകമായ മനസിന് സത്യം കണ്ടെത്താനുള്ള കഴിവും അതിനാല്‍ത്തന്നെ മറ്റുള്ളവരെ പരിഗണിക്കാനുള്ളശേഷിയും നഷ്ടപ്പെടും. വാളെടുക്കുന്നവന്‍ വാളാല്‍ നശിക്കുമെന്നത് ഹിംസയ്ക്കു പുറപ്പെടുന്നവനുള്ള താക്കീതാണ്. ഈ മുന്നറിയിപ്പ് അവഗണിച്ച് ജൈത്രയാത്രക്ക് പുറപ്പെട്ട്, തകര്‍ന്ന് ധൂളിയായി ചിതറിയവരുടെ കഥയാണ് ലോകചരിത്രത്തിന്റെ സിംഹഭാഗവും. വിതയ്ക്കുന്നതിന്റെ വിളവെടുപ്പില്‍ നിന്ന് ഇവിടെ ആര്‍ക്കും ഒഴിഞ്ഞുമാറാനാവില്ലല്ലോ!

ലിവിങ് ടുഗെതര്‍ അനുവദനീയമോ?

ചോദ്യം: മിന്റു സഭാനിയമമനുസരിച്ച് ദേവാലയത്തില്‍വച്ച് വിവാഹിതനായ വ്യക്തിയാണ്. പ്രത്യേക കാരണങ്ങളാല്‍ സഭാകോടതിയില്‍ നിന്ന് മിന്റുവിന്റെ വിവാഹം അസാധുവെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഡിക്രിയും, സിവില്‍ കോടതിയില്‍ നിന്ന് വിവാഹമോചനവും ലഭിച്ചു. ഇപ്പോള്‍ മിന്റു ഇതിനിടയില്‍ പരിചയപ്പെട്ട മിനിയുമായി വിവാഹം കഴിക്കാതെ ഒരുമിച്ചു താമസിക്കുന്നു. ഇവര്‍ക്കു കൂദാശകള്‍ സ്വീകരിക്കാമോ?

ചോദ്യത്തിന്റെ ആദ്യഭാഗത്ത് പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ നമുക്ക് പരിചയമുള്ളവയാണ്. എന്നാല്‍ അവസാനഭാഗത്തു പ്രതിപാദിക്കുന്ന ലിവിങ് ടുഗെതര്‍ (ഒരുമിച്ച് താമസിക്കുന്നത്) എന്ന പുതിയ ജീവിതസംസ്‌കാരം നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ആരംഭിക്കുന്നതേയുള്ളൂ. ചോദ്യത്തില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങള്‍ വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ ഇത്തരക്കാരുടെ കൂദാശസ്വീകരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സഭയുടെ നിലപാട് വ്യക്തമാക്കാം.

മിന്റുവിന്റെ വിവാഹം പ്രത്യേക കാരണങ്ങളാല്‍ മുന്നോട്ടുപോയില്ല എന്നുവേണം മനസിലാക്കാന്‍. വിവാഹജീവിതത്തില്‍ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നപ്പോള്‍ മിന്റു നിയമമനുസരിച്ചുള്ള പരിഹാരമാര്‍ഗങ്ങള്‍ തേടി എന്നതു വ്യക്തമാണ്. അതിനാല്‍, തന്റെ വിവാഹത്തക്കുറിച്ചുള്ള പരാതി സഭാകോടതിയില്‍ നല്‍കുകയും, വിവാഹം അസാധുവായിരുന്നു എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന ഡിക്രി ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു. നാടിന്റെ നിയമമനുസരിച്ച് സിവില്‍ കോടതിയില്‍നിന്ന് വിവാഹമോചനവും നേടി.

ഇതുവരെ മിന്റുവിന്റെ നടപടി നിയമാനുസൃതമാണ്. തന്റെ ഭാര്യയുമായുള്ള വിവാഹം സഭാകോടതിയില്‍നിന്നും സിവില്‍ കോടതിയില്‍നിന്നും വേര്‍പെടുത്തിയ മിന്റുവിന് കൂദാശകള്‍ സ്വീകരിക്കുകയും പൂര്‍ണ്ണമായ സഭാത്മക ജീവിതം നയിക്കുകയും ചെയ്യാനുള്ള അവകാശം ഉണ്ടായിരുന്നു. മിന്റു ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നത്, സഭാനിയമമനുസരിച്ചുതന്നെ രണ്ടാമതൊരു വിവാഹത്തിന് തയ്യാറെടുക്കുക എന്നതായിരുന്നു. എന്നാല്‍ മിന്റു ആധുനിക സംസ്‌കാരത്തിന്റെ പുതിയ പരീക്ഷണങ്ങളിലേക്ക് ആകര്‍ഷിക്കപ്പെട്ടു എന്നതാണ് പിന്നീട് കാണുന്നത്.

മിന്റുവിന്റെ ചരിത്രം നമുക്ക് ഇങ്ങനെ മനസിലാക്കാം. മിന്റു മിനിയെ പരിചയപ്പെടുന്നു. മിനി വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടില്ലാത്ത വ്യക്തിയാണ്. മിന്റുവിന് ആദ്യവിവാഹത്തില്‍നിന്നുണ്ടായ അനുഭവം മറ്റൊരു വിവാഹത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടാന്‍ ആത്മധൈര്യം നല്‍കുന്നില്ല. തന്നെയുമല്ല, സഭാകോടതിയിലെയും സിവില്‍കോടതിയിലെയും നടപടിക്രമങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയതുവഴി ഒത്തിരിയേറെ മാനസികപ്രയാസം മിന്റു അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോഴാണ് മിനിയുടെ സുഹൃത്തുക്കളില്‍ ചിലര്‍ ‘ലിവിങ് ടുഗെതര്‍’ എന്ന പുതിയ പരീക്ഷണം നടത്തുന്ന വിവരം മിനി മിന്റുവിനോട് പറയുന്നത്. സ്വാഭാവികമായും മിന്റു ഈ പരീക്ഷണം നടത്താന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അപ്രകാരം അവര്‍ ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതം ആരംഭിച്ചു. ഇതാണ് മിന്റുവിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ.

എന്താണ് ‘ലിവിങ് ടുഗെതര്‍’ എന്നത് മനസിലാക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളില്‍ വേരുപിടിച്ചതും ഇപ്പോള്‍ നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ആരംഭിച്ചിരിക്കുന്നതുമായ ഒരു പ്രതിഭാസമാണിത്. പ്രായപൂര്‍ത്തിയായ ഒരു യുവാവും യുവതിയും മതപരമായതോ സിവില്‍നിയമമനുസരിച്ചുള്ളതോ ആയ വിവാഹത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടാതെ ഒരു കുടുംബംപോലെ ഒരുമിച്ച് താമസിക്കുന്ന സാഹചര്യമാണിത്.

ലിവിങ് ടുഗെതറിനോട് നമ്മുടെ നാടിന്റെയും നിയമവ്യവസ്ഥയുടെയും സമീപനം എന്താണ്? ഇങ്ങനെ ഒരുമിച്ചു താമസിക്കുന്നവര്‍ സിവില്‍ നിയമമനുസരിച്ച് വിവാഹിതരാകാനുള്ള യോഗ്യത ഉള്ളവരായിരിക്കണമെന്ന് ഭാരതത്തിന്റെ പരമോന്നത നീതിപീഠം വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട് (10 SCC 469). അതേസമയം, യുവതീയുവാക്കള്‍ വിവാഹം കൂടാതെ ഒരുമിച്ച് താമസിക്കുന്നത് സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതിയില്‍ അധാര്‍മികമെന്നു വിലയിരുത്തപ്പെടാമെങ്കിലും അത് നിയമവിരുദ്ധമായ ഒരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യമല്ലെന്നു സുപ്രീംകോടതി വിലയിരുത്തിയിട്ടുണ്ട് (5 SCC 600). എന്നാല്‍ ഇക്കാര്യത്തില്‍ മദ്രാസ് ഹൈക്കോടതിയുടെ വിധി ശ്രദ്ധേയമാണ്. നീണ്ടവര്‍ഷങ്ങള്‍ വിവാഹം കൂടാതെ ഒരുമിച്ചു താമസിച്ചതിനുശേഷം തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയ പുരുഷനില്‍ നിന്ന് ഭാര്യക്കടുത്ത അവകാശങ്ങള്‍ ലഭിക്കുന്നതിന്, സ്ത്രീ നല്‍കിയ പരാതി തള്ളിയ കോയമ്പത്തൂര്‍ കുടുംബകോടതിയുടെ തീരുമാനം അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ടാണ് മദ്രാസ് ഹൈക്കോടതി ഇക്കാര്യത്തില്‍ നിരീക്ഷണം നടത്തിയത്. നിയമം അനുശാസിക്കുന്ന ഏതെങ്കിലും വിധത്തില്‍ നിയമാനുസൃതം വിവാഹിതരാകാത്തവര്‍ക്ക് ഭാര്യാഭര്‍ത്താക്കന്മാരുടെ അവകാശങ്ങള്‍ ഒരിക്കലും അവകാശപ്പെടാന്‍ സാധിക്കുകയില്ലെന്ന് കോടതി വ്യക്തമാക്കി. അതിനാല്‍, വിവാഹം കൂടാതെ ഒരുമിച്ചു താമസിക്കുന്നവര്‍ക്കു തുല്യമായ അവകാശങ്ങള്‍ അവകാശപ്പെടാനാവില്ല എന്നത് ഇതിനാല്‍ വ്യക്തമാണ്.

ലിവിങ് ടുഗെതര്‍ നടത്തുന്നവരോടുള്ള സഭയുടെ നിലപാട് എന്ത് എന്നത് ഇനി പരിശോധിക്കാം. സ്വാഭാവികമായും ഇത്തരം ബന്ധങ്ങളെ സഭ അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. വിവാഹമൊഴികെ മറ്റേതുതരത്തിലുള്ള ബന്ധത്തെയും ക്രമരഹിതമായ ജീവിതശൈലിയായാണ് സഭ കാണുന്നത്. ലിവിങ് ടുഗെതര്‍ വിവാഹേതരബന്ധമായി കാണുന്നതിനാല്‍ കുമ്പസാരമെന്ന കൂദാശ യഥാവിധി സ്വീകരിക്കാന്‍ ഇവര്‍ക്കു സാധിക്കില്ല. അതിനാല്‍ തന്നെ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന സ്വീകരിക്കുവാനും കഴിയില്ല. രജിസ്റ്റര്‍ വിവാഹം മാത്രം നടത്തി, ദൈവാലയത്തില്‍വച്ച് വിവാഹം നടത്താതെ ജീവിക്കുന്നവരുടെ സാഹചര്യത്തിനു തുല്യമാണ് ഇവരുടേതും. എന്നാല്‍, രജിസ്റ്റര്‍ വിവാഹം കഴിച്ചു ജീവിക്കുന്നവരെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ ഉതപ്പ് (scandal) ലിവിങ് ടുഗെതര്‍ നടത്തുന്നവര്‍ പൊതുസമൂഹത്തിന് നല്‍കുന്നുണ്ട് എന്നതും യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാണ്.

വിവാഹം കഴിക്കാതെ ഒരുമിച്ചു താമസിക്കുന്ന ഇത്തരം യുവതീയുവാക്കളെ അജപാലനപരമായ ശ്രദ്ധയോടെ സമീപിക്കുകയും വിവാഹജീവിതത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാന്‍ അവരെ പ്രചോദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. ലിവിങ് ടുഗെതറിലായിരിക്കുമ്പോള്‍ കൗദാശിക ജീവിതം സാധ്യമല്ലെന്നും അത് അവരുടെ തീരുമാനത്തിന്റെ മാത്രം ഫലമാണെന്നും അവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നത് അജപാലനത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. ദൈവം സ്ഥാപിച്ച വിവാഹമെന്ന കൂദാശ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് തങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള്‍ സഭയോടു ചേര്‍ന്നു നിര്‍ബന്ധിക്കുവാന്‍ ഇത്തരം ജീവിതം നയിക്കുന്നവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തേണ്ടതും അജപാലനപരമായ കടമയാണ്. ഇങ്ങനെ ഒരുമിച്ചു താമസിക്കുന്നവര്‍ക്കു ബന്ധപ്പെട്ട രൂപതാധ്യക്ഷന്റെ മുന്‍പില്‍ ക്ഷമായാചനം നടത്തി അദ്ദേഹം നിശ്ചയിക്കുന്ന പരിഹാരം ചെയ്തു അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുവാദത്തോടെ ദൈവാലയത്തില്‍ വിവാഹിതരായി തങ്ങളുടെ ജീവിതം ക്രമപ്പെടുത്താവുന്നതാണ്.

വന്യമൃഗങ്ങള്‍ കൃഷി നശിപ്പിച്ചാല്‍ എന്തു ചെയ്യണം?

വന്യമൃഗങ്ങള്‍ മൂലം കൃഷി നാശമുണ്ടായാല്‍ ഉടന്‍തന്നെ അക്ഷയ സെന്റര്‍ മുഖേനയോ e ditsrict മുഖേന ഓണ്‍ലൈനായോ നഷ്ടപരിഹാരത്തിനുള്ള അപേക്ഷ സമര്‍പ്പിക്കുക. അപേക്ഷ സമര്‍പ്പിക്കുന്നതോടൊപ്പം തന്നെ DFO-ക്ക് വെള്ളക്കടലാസില്‍ എഴുതി തയാറാക്കിയ പരാതി കൊടുക്കുക. പകര്‍പ്പുകള്‍ റേഞ്ച് ഓഫീസര്‍, വില്ലേജ് ഓഫീസര്‍, കൃഷി ഓഫീസര്‍, പഞ്ചായത്ത് സെക്രട്ടറി എന്നിവര്‍ക്ക് Acknowledgement card സഹിതം രജിസ്‌ട്രേഡ് പോസ്റ്റായി അയക്കുക.

കൃഷിയുടെ സംരക്ഷണത്തിനും പരിപാലനത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള അനുബന്ധ സൗകര്യങ്ങള്‍ (ജലസേചന സൗകര്യങ്ങള്‍, മതില്‍, വേലി) തുടങ്ങിയവ കൃഷിനാശം ആയി സര്‍ക്കാര്‍ പരിഗണിക്കാത്ത സാഹചര്യത്തില്‍ അവയെ സംബന്ധിച്ചു പ്രത്യേക പരാതി കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. വന്യമൃഗം മൂലം നാശം ഉണ്ടായി എന്ന് പറയുന്നതിന് പകരം ഏത് വന്യമൃഗം എന്ന് വ്യക്തമായി വിവരിക്കാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കുക. ഇവിടെയും ലഭ്യമായ തെളിവുകള്‍ ശേഖരിച്ചു സൂക്ഷിക്കുക.

ജലസേചനസൗകര്യം, സംരക്ഷണ മതില്‍, വാഹനം, കെട്ടിടം, വളര്‍ത്തുമൃഗങ്ങള്‍ മുതലായ ഏതുതരം നാശമോ നഷ്ടമോ സംഭവിച്ചാലും നഷ്ടപരിഹാരം ആവശ്യപ്പെട്ട് പരാതി കൊടുക്കാവുന്നതാണ്. എന്നാല്‍, ഇവ നഷ്ടം സംഭവിച്ച വ്യക്തിയുടെ അവകാശത്തിലും അനുഭവത്തിലും ഉണ്ടായിരുന്നതായി തെളിവ് ആവശ്യമാണ്. കൂടാതെ മുന്‍പ് സൂചിപ്പിച്ചതു പോലെ അക്രമം നടത്തിയ വന്യമൃഗം ഏതെന്ന് സംബന്ധിച്ച് വ്യക്തത വരുത്താന്‍ ശ്രദ്ധിക്കുക.

കൃഷിനഷ്ടത്തെ സംബന്ധിച്ച് ബന്ധപ്പെട്ട ഉദ്യോഗസ്ഥരെ കൊണ്ട് സ്ഥലപരിശോധന നടത്തി റിപ്പോര്‍ട്ട് തയ്യാറാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കണം. ഉദാഹരണത്തിന് റബ്ബര്‍ കൃഷി ആണെങ്കില്‍ റബര്‍ ബോര്‍ഡ് ഉദ്യോഗസ്ഥരും അതു പോലെ, ഓരോ കൃഷിയും സംബന്ധിച്ച് ബന്ധപ്പെട്ട ഉദ്യോഗസ്ഥരും റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്നത് നല്ലതാണ്. എന്നാല്‍ ഇത് സാധ്യമാകാത്ത സാഹചര്യങ്ങളില്‍ റിട്ടയര്‍ ചെയ്ത ഉദ്യോഗസ്ഥരോ വിളകളെ സംബന്ധിച്ച് പരിജ്ഞാനമുള്ളവരോ പരിശോധിച്ച് റിപ്പോര്‍ട്ട് നല്‍കിയാലും മതിയാകുന്നതാണ്. സാധിക്കുന്നിടത്തോളം സംഭവിച്ച നഷ്ടം വ്യക്തമായി കാണാവുന്നരീതിയില്‍ പ്രദേശത്തെ ഫോട്ടോഗ്രാഫറെ കൊണ്ട് ആവശ്യമായ ഫോട്ടോകള്‍ എടുപ്പിച്ചു ബില്‍ സഹിതം സൂക്ഷിച്ചുവയ്ക്കണം.

നഷ്ടം സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങള്‍ സംബന്ധിച്ച് അധികാരികളില്‍ നിന്നും പരിഹാരം ഉണ്ടാകാതെ വരുന്ന സാഹചര്യത്തില്‍ നഷ്ടപരിഹാരത്തിനായി നിയമനടപടികള്‍ സ്വീകരിക്കാവുന്നതാണ്. ഈ സമയത്ത് മുന്‍പ് ശേഖരിച്ച തെളിവുകള്‍ക്ക് വലിയ പ്രാധാന്യം ഉണ്ടാകുന്നതാണ്. നഷ്ടപരിഹാരം അനുവദിച്ച് കിട്ടുന്നതിന് മതിയായ തെളിവുകള്‍ അനിവാര്യമാണ്. തെളിവുകള്‍ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിമാത്രമാണ് നഷ്ടപരിഹാരം നിജപ്പെടുത്തുന്നത്. തെളിവായി ഹാജരാക്കേണ്ട എല്ലാ രേഖകളും മറക്കാതെ സൂക്ഷിച്ചു വെക്കേണ്ടതാണ്.

അരാജകത്വത്തിന്റെ ഉന്മാദ വഴികള്‍

ഇന്നത്തെ മൊബൈലിന്റെ സ്ഥാനത്ത് പണ്ട് പുരുഷന്മാരുടെ കൈകളില്‍ സിഗരറ്റോ, ബീഡിയോ ആയിരുന്നു. ബ്ലാക്ക് ആന്റ് വൈറ്റ് സിനിമകളില്‍ കൈയ്യില്‍ എരിയുന്ന സിഗരറ്റോ, ബീഡിയോ ഇല്ലാതെ നായകനെ കാണുക വിരളം. വില്ലനാണെങ്കില്‍ പകരം പുകയുന്ന ചുരുട്ടോ, പൈപ്പോ ആയിരിക്കും.

പുകയ്ക്കാത്തവര്‍ നല്ല മുറുക്കുകാരായിരുന്നു. കാരണവന്മാരും കാര്‍ന്നോത്തിമാരും മുറുക്കില്‍ ഒപ്പത്തിനൊപ്പം നിന്നു. അതിന്റെ സാക്ഷ്യപത്രമാണ് വീടുകളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന മുറുക്കാന്‍ ചെല്ലം.

അന്ന് സിഗരറ്റ് പുകച്ചുകൊണ്ട് ക്ലാസ് എടുക്കുന്ന കോളജ് അധ്യാപകരും ഉണ്ടായിരുന്നു. അതൊന്നും ദുര്‍മാതൃകയോ അച്ചടക്ക ലംഘനമോ ആയി കരുതാതിരുന്നത് ഇന്ന് ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ അത്ഭുതകരമായി തോന്നുന്നു.

സ്‌പോഞ്ച് പോലുള്ള ശ്വാസകോശം പിഴിഞ്ഞ് സിഗരറ്റ് കറ ഗ്ലാസില്‍ ശേഖരിക്കുന്ന സിനിമാ തിയറ്ററിലെ പരസ്യവും പുകയില കൂട്ടി മുറുക്കി കവിളില്‍ കാന്‍സര്‍ പുണ്ണ് ബാധിച്ച ചിത്രവുമെല്ലാം പ്രചരിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ പുകവലി കുറഞ്ഞു. പുരുഷ ലക്ഷണമായി കരുതിയിരുന്ന പുകവലി അതോടെ അവലക്ഷണമായി തരംതാണു.

ആരോഗ്യത്തിന് ഹാനികരമെന്ന് ലേബല്‍ ഒട്ടിച്ചു വരുന്ന മദ്യം സേവിക്കാന്‍ പശ്ചാത്തല സൗകര്യം ഒരുക്കണമെന്ന ബദ്ധപ്പാട് ഉണ്ടെങ്കില്‍ രാസലഹരി കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ വളരെ എളുപ്പം. അതിനാല്‍ അവനാണിപ്പോള്‍ അരങ്ങ് തകര്‍ക്കുന്നത്.

അതിദ്രുതം പരിണാമങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക സാഹചര്യങ്ങളും അരാജകത്വവും അക്രമവും വളര്‍ത്തുന്ന രാഷ്ട്രീയ അന്തരീക്ഷവുമാണ് കേരളത്തില്‍ മയക്കു മരുന്ന് അതിവേഗം പടരാന്‍ ഇടം നല്‍കുന്നത്. ലോകത്തില്‍ എവിടേയുമുള്ള ഉപഭോഗ വസ്തുക്കള്‍ക്കൊപ്പം മാരക ലഹരികളും എളുപ്പം ലഭിക്കുന്നു.

രാഷ്ട്രീയ അതിപ്രസരത്തിനൊപ്പം അഴിമതിയും പെരുകുന്നു. കാര്‍ഷിക – വ്യവസായ മേഖലകളിലെ തകര്‍ച്ചയും തൊഴിലില്ലായ്മയുമെല്ലാം ചേരുമ്പോള്‍ സമൂഹത്തിന്റെ ഗുണനിലവാരം തകരുന്നു. അക്രമങ്ങള്‍ നിത്യസംഭവങ്ങളാകുമ്പോള്‍ ജനങ്ങളുടെ ശുഭാപ്തി വിശ്വാസം കെട്ടുപോകുന്നു. ലഹരിയില്‍ വെളിവുകെടുമ്പോള്‍ കൊലപാതകങ്ങളും പെരുകും.

മനുഷ്യനെ സാമൂഹിക ജീവിയായി പരുവപ്പെടുത്തിയിരുന്ന കുടുംബക്കളരികളുടെ സ്ഥാനം ചുറ്റുപാടുകളും മറ്റു കൂട്ടായ്മകളും ഏറ്റെടുത്തു. ആര്‍ക്കും ആരെയും ശരിക്കും മനസിലാക്കാന്‍ സാധിക്കാത്ത ഈ അവസ്ഥയില്‍ ഓരോരുത്തരും ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെയെക്കെയോ വളരുന്നു, തളരുന്നു, തകരുന്നു. ഈ ഒറ്റയാന്‍ പൊറുതികളില്‍ ഉന്മാദ വഴികളൊരുക്കി രാസലഹരികള്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു.

ഉത്സവങ്ങളും പെരുന്നാളുകളും വിവാഹ വിരുന്നുകളും കൂട്ടായ്മയുടെ, സഹകരണത്തിന്റെ ഹര്‍ഷവേദികളായിരുന്നു. പോയ കാലത്തിന് തിരിച്ചു വരവില്ലല്ലോ. പക്ഷെ, ആ കാലത്തിന്റെ ചില ഗുണവശങ്ങള്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍ കൈ എത്തിപ്പിടിക്കാവുന്നതേയുള്ളു.

ലോകത്ത് ഗുണമേന്മയുള്ള ജീവിതം പുലരുന്ന രാജ്യങ്ങളായി കണക്കാക്കുന്നത് ഫിന്‍ലന്‍ഡ്, ഡെന്മാര്‍ക്ക്, നോര്‍വേ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളാണ്. അവിടെ പൗരന്മാര്‍ സന്തോഷവും സമാധാനവും അനുഭവിക്കുന്നു. അല്ലലില്ലാതെ സാമൂഹിക ജീവിതം ആസ്വദിക്കുന്നു. എറിത്രിയ, സോമാലിയ തുടങ്ങിയ ആഫ്രിക്കന്‍ രാജ്യങ്ങളാണ് മോശം നാടുകളായി ഗണിക്കപ്പെടുന്നത്. അമേരിക്ക ഗുണമേന്മയുടെ കാര്യത്തില്‍ താഴേക്കു പോയെന്നാണ് കണക്കുകള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.

സമ്പത്തും സൗകര്യവും കൂടിയതുകൊണ്ട് ആനന്ദം ഉണ്ടാകണമെന്നില്ല. സാമൂഹിക ജീവിയായ മനുഷ്യന്‍ സമൂഹ ജീവിതം തിരിച്ചു പിടിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമേ തളരുമ്പോള്‍ താങ്ങാന്‍ ആളുകള്‍ ഉണ്ടാവൂ.

മാനസികപ്രശ്‌നങ്ങള്‍ വിവാഹത്തെ അസാധുവാക്കുമോ?

ചോദ്യം: മാനസികപ്രശ്‌നങ്ങളുള്ള വ്യക്തികള്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്ന വിവാഹം അസാധുവാണെന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. സഭാകോടതികളിലും ഇത്തരം കേസുകള്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് അറിയുന്നു. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സഭാനിയമം വിശദീകരിക്കാമോ? മാനസികപ്രശ്‌നങ്ങള്‍ വിവിധ ഗ്രേഡുകളില്‍ ഉണ്ടെന്നതും നിയമം കണക്കിലെടുക്കുന്നുണ്ടോ?

മാനസികപ്രശ്‌നങ്ങളുള്ള ഒരു വ്യക്തിക്കു വിവാഹമെന്ന കൂദാശ സ്വീകരിക്കാന്‍ എന്താണു തടസം എന്ന ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം, എന്താണു വിവാഹം എന്നതും വിവാഹമെന്ന കൂദാശ അതു സ്വീകരിക്കുന്ന രണ്ടു വ്യക്തികളില്‍നിന്ന് എന്താണ് ആവശ്യപ്പെടുന്നത് എന്നതും വിശകലനം ചെയ്യുമ്പോഴാണ് ലഭിക്കുന്നത്. അതിനാല്‍ വിവാഹത്തെക്കുറിച്ചും വിവാഹത്തിലേര്‍പ്പെടുന്ന വ്യക്തികളുടെ ദൗത്യത്തെക്കുറിച്ചും നിയമം പറയുന്നത് എന്താണെന്ന് ആദ്യം പരിശോധിക്കാം.

പൗര്യസ്ത്യസഭാനിയമം വിവാഹത്തില്‍ നല്‍കുന്ന സമ്മതത്തെക്കുറിച്ചു പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഭാഗത്ത് ഇപ്രകാരം പറയുന്നു: ”വിവാഹം നടത്തുവാന്‍ കഴിവില്ലാത്തവര്‍ താഴെപ്പറയുന്നവരാണ്. 1. വേണ്ടുവോളം ആലോചനാശേഷി ഇല്ലാത്തവര്‍. 2. പരസ്പരം കൊടുക്കുകയും സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ട വൈവാഹികജീവിതത്തിന്റെ അത്യന്താപേക്ഷിതമായ കടമകളെപ്പറ്റിയും അവകാശങ്ങളെപ്പറ്റിയുമുള്ള വിവേചനാശക്തിക്കു ഗുരുതരമായ തകരാറു പറ്റിയിട്ടുള്ളവര്‍. 3. മാനസികസ്വഭാവത്തിന്റെ കാരണങ്ങള്‍കൊണ്ടു വൈവാഹിക ജീവിതത്തിന്റെ അത്യന്താപേക്ഷിതമായ കടമകള്‍ ഏറ്റെടുക്കുവാന്‍ കഴിയാത്തവര്‍” (c.818). ലത്തീന്‍ സഭാനിയമത്തിലും ഇതേ കാര്യംതന്നെയാണു പറയുന്നത് (c.1095).

സഭാനിയമ വായനയില്‍നിന്നു രണ്ടു കാര്യങ്ങള്‍ വ്യക്തമാകുന്നു. ഒന്ന്, വേണ്ടുവോളം ആലോചനാശേഷിയില്ലാത്തവര്‍ക്കും വിവേചനാശക്തിക്കു ഗുരുതരമായ തകരാറു പറ്റിയിട്ടുള്ളവര്‍ക്കും വിവാഹജീവിതത്തിന്റെ കടമകളുടെ നിര്‍വ്വഹണം നടത്താന്‍ സാധിക്കാത്തരീതിയില്‍ മാനസികബുദ്ധിമുട്ടുള്ളവര്‍ക്കുമാണ് സഭാനിയമം വിവാഹം നിഷേധിക്കുന്നത്. രണ്ട്, വൈവാഹികജീവിതത്തിന്റെ അത്യന്താപേക്ഷിതമായ കടമകളുടെ നിര്‍വഹണം വിവാഹിതരാകുന്ന വ്യക്തികള്‍ ഏറ്റെടുക്കണം.

എന്താണു വിവാഹം എന്നതും വിവാഹത്തില്‍ ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന വിവിധതലങ്ങള്‍ ഏതെന്നും സഭാനിയമം കൃത്യമായി നിര്‍വചിക്കുന്നുണ്ട്. 1. വിവാഹം സ്രഷ്ടാവു സ്ഥാപിച്ചതാണ്. 2. വിവാഹം ദൈവികനിയമങ്ങള്‍വഴി ക്രമപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതാണ്. 3. ഒരു ഉടമ്പടിയിലൂടെ ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ നിലനില്‍ക്കുന്ന ഒരു പങ്കാളിത്തമാണ് വിവാഹം. 4. ദമ്പതികളുടെ നന്മ ഉറപ്പുവരുത്തുന്നു. 5. വിവാഹത്തിലൂടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്കു ജന്മം നല്‍കണം. 6. കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ വിദ്യാഭ്യാസം ഏറ്റെടുക്കണം. 7. വിവാഹം ഒരു വ്യക്തിയുടെകൂടെ മാത്രമുള്ള ബന്ധമാണ്. 8. ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ നിലനില്‍ക്കേണ്ട ബന്ധമാണ് വിവാഹത്തിലൂടെ സ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്നത് (CCEO c. 766, CIC c. 1055).

ഒരു വിവാഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഘടകം എന്നു പറയുന്നത് വധൂവരന്മാര്‍ പരസ്പരം നല്‍കുന്ന സമ്മതമാണ്. വിവാഹസമ്മതത്തെക്കുറിച്ചും സഭാനിയമം കൃത്യമായ ധാരണ നല്‍കുന്നുണ്ട്. ഒരു സ്ത്രീയും പുരുഷനും പിന്‍വലിക്കാന്‍ പാടില്ലാത്തവിധം കൊടുക്കുകയും സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഇച്ഛയുടെ പ്രവൃത്തിയാണ് വിവാഹസമ്മതം. ദമ്പതികള്‍ പൂര്‍ണസ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെയും സമ്മതത്തോടെയും നല്‍കേണ്ട ഈ സമ്മതം മൂന്നാമതൊരാള്‍ക്ക് (ഉദാ. മാതാപിതാക്കള്‍, സഹോദരങ്ങള്‍, സുഹൃത്തുക്കള്‍ തുടങ്ങിയവര്‍ക്ക്) വധൂവരന്മാര്‍ക്കുവേണ്ടി നല്‍ക്കാനാവില്ല (CCEO c. 817, CIC c. 1057).

ഇവിടെ പരിശോധിച്ച സഭാനിയമങ്ങളില്‍നിന്നു വ്യക്തമാകുന്ന കാര്യം വിവാഹമെന്ന കൂദാശയുടെ സ്വീകരണത്തിന് അതിലേര്‍പ്പെടുന്ന വ്യക്തികള്‍ ശാരീരികമായും മാനസികമായും ഒരുക്കമുള്ളവരും കഴിവുള്ളവരും ആഭിമുഖ്യമുള്ളവരുമായിരിക്കണം എന്നുള്ളതാണ്. വിവാഹത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്ന വിവാഹസമ്മതം വധൂവരന്മാര്‍ നല്‍കുകയും സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ വിവാഹത്തിലൂടെ ദൈവവും സഭയും ലക്ഷ്യമിടുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ നിര്‍വഹിക്കാനുള്ള സന്നദ്ധതയുടെ ഏറ്റുപറച്ചില്‍കൂടിയാണു നടക്കുന്നത്. ആദ്യമേ സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ വേണ്ടത്ര ആലോചനാശേഷിയും വിവേചനാശക്തിയും വിവാഹം ഏല്‍പ്പിക്കുന്ന ദൗത്യനിര്‍വഹണത്തിനു ആവശ്യമായ മാനസികാരോഗ്യവും ഇതിനാവശ്യമാണ് എന്നര്‍ത്ഥം. ഏറ്റെടുക്കുന്ന ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളുടെ അര്‍ത്ഥവും വ്യാപ്തിയും ഗൗരവവും മനസിലാക്കാന്‍ സാധിക്കാത്തവിധം മാനസികവൈകല്യമുള്ള ഒരു വ്യക്തിയെ വിവാഹത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്നതില്‍നിന്നു സഭാനിയമങ്ങള്‍ വിലക്കുന്നുണ്ട്.

അടുത്ത ഒരു ചോദ്യം പ്രസക്തമാണ്. ആലോചനാശേഷിയും വിവേചനാശക്തിയും ദൗത്യനിര്‍വഹണത്തിനുള്ള മാനസികശേഷിയും വിവാഹത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കും അതിന്റെ പൂര്‍ണതയില്‍ ഉണ്ടോ? ഇല്ല എന്നുതന്നെയാണു ഉത്തരം. മേല്‍പ്പറഞ്ഞ ഗുണങ്ങളൊന്നും അതിന്റെ പൂര്‍ണതയില്‍ ആര്‍ക്കും അവകാശപ്പെടാനാവില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണു വിവാഹിതരാകുന്നവര്‍ക്ക് ‘ആവശ്യമായ’ ആലോചനാശേഷിയും വിവേചനാശക്തിയും കാര്യനിര്‍വഹണശേഷിയും ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്നു സഭാനിയമം നിഷ്‌കര്‍ഷിക്കുന്നത്. എന്നുവച്ചാല്‍ വിവാഹബന്ധത്തിന്റെ സ്വഭാവം ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഗൗരവബോധവും വിവാഹത്തിന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങള്‍ നേടുന്നതിനുള്ള സാധാരണമായ പ്രാപ്തിയും ഉള്ളവര്‍ക്കു വിവാഹം കഴിക്കാം എന്നര്‍ത്ഥം. ചില വ്യക്തികള്‍ക്കു മേല്‍പ്പറഞ്ഞ കഴിവുകളുടെ ഗുരുതരമായ അഭാവത്തില്‍ ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതം ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള്‍ നിര്‍വഹിക്കുന്നതിനോ ദാമ്പത്യജിവിതത്തിന്റെ സ്വഭാവം മനസിലാക്കുന്നതിനോ ജീവിതപങ്കാളിയുടെയും മക്കളുടെയും നേര്‍ക്കുള്ള കടമകള്‍ നിറവേറ്റുന്നതിനോ സാധിക്കാതെവരുന്നു. ഇങ്ങനെയുള്ളവരെയാണു വിവാഹത്തില്‍നിന്നു സഭാനിയമം വിലക്കിയിരിക്കുന്നത്.

അടുത്ത പ്രധാനപ്പെട്ട ചോദ്യം ആരാണു ഒരു വ്യക്തിയുടെ മാനസികശേഷി നിര്‍ണയിക്കുന്നത് എന്നതാണ്. നമ്മുടെ സംസ്‌കാരത്തില്‍ മാനസിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളും വൈകല്യങ്ങളും മൂടിവയ്ക്കുന്ന പ്രവണതയാണ് ഇപ്പോഴുമുള്ളത്. വിവാഹ ഒരുക്കത്തിന്റെ സമയത്തു ബഹു. വികാരിയച്ചന്മാര്‍ക്കു ഇതു വലിയ പ്രായോഗികപ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങള്‍ രൂപപ്പെടാറുണ്ട്. കടുത്ത മാനസിക വൈകല്യമുള്ളവരുടെപോലും മാതാപിതാക്കളോ കുടുംബാംഗങ്ങളോ അതു അംഗീകരിക്കാന്‍ പലപ്പോഴും തയ്യാറാവില്ല എന്നുമാത്രമല്ല വിവാഹത്തിലൂടെ എല്ലാ പ്രശ്‌നങ്ങളും പരിഹരിക്കപ്പെടും എന്ന നിലപാട് സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. ഇങ്ങനെയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളില്‍ ആരോഗ്യമേഖലയിലെ വിദഗ്ധരുടെ സഹായം തേടുകമാത്രമാണ് പരിഹാരമാര്‍ഗം.

ഒരു വ്യക്തിയില്‍ കാണുന്ന മാനസികവൈകല്യങ്ങള്‍ വിവാഹത്തിന്റെ കടമകളും ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളും ഏറ്റെടുക്കുന്നതില്‍നിന്നു ആ വ്യക്തിയെ എത്രമാത്രം തടസപ്പെടുത്തുന്നു എന്ന് നിശ്ചയിക്കേണ്ടത് മാനസികരോഗവിദഗ്ധരാണ്. സഭാകോടതികളില്‍ വിവാഹകേസ് ഫയല്‍ ചെയ്യപ്പെടുമ്പോഴും ഈ മേഖലയില്‍ വിദഗ്ധരുടെ അഭിപ്രായമാണ് കണക്കിലെടുക്കുന്നത്.

മേല്‍പ്പറഞ്ഞതില്‍നിന്നു ചോദ്യകര്‍ത്താവിന്റെ സംശയങ്ങള്‍ക്കുള്ള ഉത്തരമായി കഠിനമായ മാനസികരോഗമുള്ള ഒരു വ്യക്തി വിവാഹത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടാല്‍ അതു അസാധുവായിരിക്കും. കാരണം, പൂര്‍ണമായ സ്വാതന്ത്ര്യവും തിരിച്ചറിവും കാര്യഗൗരവവും ഇല്ലാത്തയാള്‍ക്കു വിവാഹത്തിന്റെ സമ്മതം നല്‍കാനും സ്വീകരിക്കാനും കഴിയില്ല എന്നതുതന്നെ. വിവാഹത്തിന്റെ സമയത്തു സമ്മതം കൊടുക്കുമ്പോള്‍ ഒരു വ്യക്തി അനുഭവിക്കുന്ന കഠിനമായ മാനസികപ്രശ്‌നങ്ങളാണു വിവാഹത്തെ അസാധുവാക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ സാധുവായ വിവാഹം നടത്തിയതിനുശേഷം ഭാര്യാഭര്‍ത്താക്കന്മാരില്‍ ഒരാള്‍ക്കു മാനസികരോഗം അതിന്റെ മൂര്‍ധന്യത്തില്‍ വന്നാലും ആ വിവാഹം അസാധുവായി കണക്കാക്കുന്നില്ല. കാരണം, വിവാഹത്തിനുള്ള സമ്മതം കൊടുത്തപ്പോള്‍ ആ വ്യക്തിക്കു അതിനുള്ള മാനസികമായ ശേഷിയും കഴിവും ഉണ്ടായിരുന്നു. സാധുവായ ഒരു വിവാഹത്തെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിന് എല്ലാവര്‍ക്കും ബാധ്യതയുണ്ട് എന്നതാണു സഭാനിയമത്തിന്റെ ചൈതന്യം. അതിനായി ത്യാഗങ്ങള്‍ ഏറ്റെടുത്തും ഭാര്യാഭര്‍ത്താക്കന്മാര്‍ തങ്ങളുടെ വിവാഹജീവിതം മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോകണമെന്നു നിയമം അനുശാസിക്കുന്നു.

മാര്‍ സെബാസ്റ്റ്യന്‍ മങ്കുഴിക്കരി: താമരശ്ശേരി രൂപതയുടെ ശില്‍പി

വ്യാകുല മാതാവിന്റെ
പ്രത്യേക ഭക്തനായ പിതാവ് ‘ശോകാംബികദാസ്’ എന്ന തൂലികനാമത്തില്‍ വിമര്‍ശനപരമായ നിരവധി ലേഖനങ്ങള്‍ എഴുതി.

ജീവിതത്തിലെ 65 വസന്തങ്ങള്‍ ദൈവഹിതത്തിന് സമര്‍പ്പിച്ച് നിത്യസമ്മാനത്തിനായി കടന്നുപോയ അഭിവന്ദ്യ മാര്‍ മങ്കുഴിക്കരി പിതാവ്. തണ്ണീര്‍മുക്കത്ത് പുന്നയ്ക്കല്‍ നിന്നും മങ്കുഴിക്കരിയായ പുത്തന്‍തറ തറവാട്ടില്‍, ജോസഫ്-റോസമ്മ ദമ്പതികളുടെ ഏഴുമക്കളില്‍ മൂന്നമനായി 1929 മാര്‍ച്ച് 2ന് വെള്ളിയാഴ്ച്ച ജനിച്ചു. എറണാകുളം അതിരൂപതയില്‍പ്പെട്ട വെച്ചൂരായിരുന്നു പിതാവിന്റെ ഇടവക. ഇടവക പരിധിയിലുള്ള കോട്ടയം രൂപതയുടെ കണ്ണങ്കര സെന്റ്‌ മാത്യൂസ് സ്‌കൂളിലായിരുന്നു പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസം. 1944 ല്‍ ചേര്‍ത്തല ഗവ. ഹൈസ്‌കൂളില്‍ നിന്ന് ഇഎസ്എല്‍സി പാസ്സായി.

1945-ല്‍ എറണാകുളം അതിരൂപത മൈനര്‍ സെമിനാരിയില്‍ വൈദിക പഠനത്തിനു ചേര്‍ന്നു. ആലുവ സെന്റ്‌ ജോസഫ്‌സ് പൊന്തിഫിക്കല്‍ സെമിനാരിയിലായിരുന്നു പിതാവിന്റെ തത്ത്വശാസ്ത്ര-ദൈവശാസ്ത്ര പഠനങ്ങള്‍. വ്യാകുല മാതാവിന്റെ
പ്രത്യേക ഭക്തനായ പിതാവ് ‘ശോകാംബികദാസ്’ എന്ന തൂലികനാമത്തില്‍ വിമര്‍ശനപരമായ നിരവധി ലേഖനങ്ങള്‍ എഴുതി.

അതിരൂപതാ അദ്ധ്യക്ഷനും കര്‍ദിനാളുമായ അഭിനന്ദ്യ മാര്‍ ജോസഫ് പാറേക്കാട്ടില്‍ പിതാവില്‍ നിന്ന് 1955 മാര്‍ച്ച് 12ന് പൗരോഹിത്യം സ്വീകരിച്ചു. എറണാകുളം സെന്റ്‌ മേരീസ് ബസിലിക്കയില്‍ അസിസ്റ്റന്റ്‌ വികാരിയായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ച ശേഷം ഉപരിപഠനാര്‍ത്ഥം റോമിലേക്ക് പോയി.

1970 ജനുവരി ആറിന് ഡോ. സെബാസ്റ്റ്യന്‍ മങ്കുഴിക്കരി മെത്രാനായി അഭിഷേകം ചെയ്യപ്പെട്ടു. പതിനഞ്ചു വര്‍ഷം രൂപതയുടെ സഹായമെത്രാനായി സുത്യര്‍ഹമായ സേവനം അനുഷ്ഠിച്ചു. 1984 ഏപ്രില്‍ ഒന്നിന് കാര്‍ഡിനല്‍ ജോസഫ് പാറേക്കാട്ടില്‍ വിരമിച്ചപ്പോള്‍ മങ്കുഴിക്കരി പിതാവ് അതിരൂപതയുടെ അഡ്മിന്‌സ്‌ട്രേറ്ററായി. 1986 ഏപ്രില്‍ 28ന് താമരശേരി രൂപതയുടെ പ്രഥമ മെത്രാനായി മാര്‍ മങ്കുഴിക്കരിയെ പരിശുദ്ധ പിതാവ് ജോണ്‍ പോള്‍ രണ്ടാമന്‍ നിയമിച്ചു.

1986 ജൂലൈ മൂന്നിന് അഭിവന്ദ്യ മാര്‍ സെബാസ്റ്റ്യന്‍ മങ്കുഴിക്കരി പിതാവ് തിരുവമ്പാടി പ്രോ-കത്തീഡ്രല്‍ ദൈവാലയത്തില്‍ പുതിയ രൂപതയുടെ ഇടയ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്തു. പുതിയ ഇടയന്റെ ആസ്ഥാനമായ താമരശേരിയില്‍ രൂപതയ്ക്കുവേണ്ടി ഒന്‍പത് ഏക്കര്‍ സ്ഥലം ഒരു കൊച്ചുവീടോടുകൂടി നേരത്തെ വാങ്ങിയിരുന്നു. അല്‍ഫോന്‍സാ ഭവന്‍ എന്ന പേരു നല്‍കപ്പെട്ട ഈ വീട് പുതിയ ഇടയന്റെ ഭവനവും രൂപതാകേന്ദ്രവുമായി മാറി. പുതിയ രൂപത എന്ന നിലയില്‍ അടിസ്ഥാന സംവിധാനങ്ങള്‍ പലതും ഉണ്ടാക്കേണ്ടിയിരുന്നു. അതില്‍ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടത് രൂപതാ ഭവനമായിരുന്നു. തന്റെ ജനത്തിന്റെ ഉദാരമനസ്‌കതയില്‍ വിശ്വാസമര്‍പ്പിച്ച പിതാവ് രൂപതയുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ ജനങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ അവതരിപ്പിക്കുവാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. ഇതിനുവേണ്ടി ഒരു വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ എല്ലാ ഇടവകകളും അദ്ദേഹം സന്ദര്‍ശിച്ചു. ചുരുങ്ങിയ ചെലവില്‍ പണിതീര്‍ത്ത രൂപതാ ഭവന്റെ വെഞ്ചെരിപ്പ് 1989 മെയ് 20ന് അഭിവന്ദ്യ കര്‍ദിനാള്‍ മാര്‍ ആന്റണി പടിയറ പിതാവ് നിര്‍വഹിച്ചു.

സ്ഥാപനങ്ങള്‍ക്കെന്നതിനേക്കാള്‍ അജപാലന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കാണ് അനുഭവസമ്പന്നനായ മങ്കുഴിക്കരി പിതാവ് മുന്‍ഗണന നല്‍കിയത്. രൂപത ഭവന്റെ പണികള്‍ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെഅജപാലന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്ക് നേതൃത്വം നല്‍കുന്നതിനായി പാസ്റ്ററല്‍ സെന്റര്‍ സ്ഥാപിക്കുവാനുള്ള ശ്രമവുമായി പിതാവ് മുന്നിട്ടിറങ്ങി. രൂപതാ ഭവന്റെ വെഞ്ചരിപ്പു നടന്ന അന്നുതന്നെ പിഎംഒസി എന്ന പേരില്‍ കോഴിക്കോട് മേരിക്കുന്ന് ആസ്ഥാനമായി രൂപത പാസ്റ്ററല്‍ സെന്റര്‍ നിലവില്‍ വന്നു.

മൈനര്‍ സെമിനാരിക്കുവേണ്ടി ആദ്യം മരുതോങ്കരയിലും പിന്നീട് പുല്ലൂരാംപാറയിലും ലഭ്യമായ താല്‍ക്കാലിക കെട്ടിടങ്ങളാണ് പ്രയോജനപ്പെടുത്തിയത്. ഭാവി വൈദികരുടെ പരിശീലനത്തില്‍ മെത്രാനും രൂപതയിലെ വൈദികര്‍ക്കും ക്രിയാത്മകമായ പങ്കുണ്ടായിരിക്കണമെന്ന വീക്ഷണമാണ് രൂപതാഭവനോട് ചേര്‍ന്ന് സെമിനാരി സ്ഥാപിക്കാന്‍ പിതാവിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്.
രൂപതയ്ക്ക് സ്ഥിരമായ വരുമാനമുണ്ടാകുന്നതിന് േവണ്ടി കോഴിക്കോട് മാവൂര്‍ റോഡില്‍ പണികഴിപ്പിച്ച ഷോപ്പിങ് കോം
പ്ലക്‌സ് എടുത്തുപറയേണ്ട നേട്ടങ്ങളിലൊന്നാണ്.

പാവങ്ങളോടും അനാഥരോടും അങ്ങേയറ്റം കരുണാര്‍ദ്രമായ ഹൃദയമാണ് മങ്കുഴിക്കരി പിതാവിനുണ്ടായിരുന്നത്. രൂപതയ്ക്ക് ദൈവനുഗ്രഹത്തിന്റെ ചാനലാകത്തക്കവണ്ണം നിരാലംബരായ രോഗികളെ മരണംവരെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിന് രൂപതവക ഒരു ഭവനമുണ്ടാകണമെന്ന് അഭിവന്ദ്യ പിതാവ് അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു. ‘കരുണാഭവന്‍’ എന്ന പേരില്‍ ഒരു സ്ഥാപനം പിതാവ് ചുരുങ്ങിയ കാലം കൊണ്ട് പടുത്തുയര്‍ത്തി. സജ്ജീകരണങ്ങളെല്ലാം തയ്യാറാക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, ഉള്‍പ്രേരണയുടെ ശക്തിയാലെന്നവണ്ണം പ്ലാന്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ നേരത്തെ, ഈസ്ഥാപനത്തിന്റെ ഉദ്ഘാടനം 1994 ഏപ്രില്‍ ഏഴിന് തികച്ചും അനാര്‍ഭാടമായി നിര്‍വഹിക്കപ്പെട്ടു. മരിക്കുന്നതിന്റെ തലേദിവസം തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു വലിയ സ്വപ്‌നം എന്നുപറയാവുന്ന കരുണാഭവന്‍ സന്ദര്‍ശിക്കുകയും ഓരോ രോഗിയുടെയും അടുക്കല്‍ പോയി സുഖാന്വേഷണങ്ങള്‍ നടത്തുകയും അവരോടൊത്ത് ഫോട്ടോ എടുക്കുകയും ചെയ്തു. അവിചാരിതമായി അന്ന് അവിടെ അത്താഴവും കഴിച്ചു. അങ്ങനെ താന്‍ ഏറ്റവുമധികം സ്‌നേഹിച്ച അഗതികളുടെ ഭവനത്തിലായിരുന്നു പിതാവിന്റെ അന്ത്യ അത്താഴം. രൂപതയുടെ മറ്റൊരു വലിയ ആവശ്യം അജപാലന ശുശ്രൂഷയില്‍ നിന്ന് വിരമി ക്കുന്ന വൈദികര്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള ഭവനമായിരുന്നു. പിഎംഒസിയുടെ അടുത്ത് 40 സെന്റ്‌ സ്ഥലം വാങ്ങുകയും, കെട്ടിടത്തിന്റെ പണികള്‍ ആരംഭിക്കാന്‍ വേണ്ട ഒരുക്കങ്ങള്‍ നടത്തുകയും ചെയ്തു. ജൂണ്‍ 16ന് വ്യാഴാഴ്ച്ച കെട്ടിടത്തിന്റെ തറക്കല്ലിടല്‍ കര്‍മ്മം നിശ്ചയിച്ചിരുന്നതാണ്. പക്ഷേ, വിശ്രമഭവനത്തിന്റെ തറക്കല്ലിടലിനു കാത്തുനില്‍ക്കാതെ നിത്യവിശ്രമത്തിന്റെ ഭവനത്തിലേക്ക് പിതാവ് യാത്രയായി.

രൂപതയ്ക്ക് കത്തീഡ്രല്‍ പള്ളി ഉണ്ടാകണമെന്ന് പിതാവ് അത്യധികം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. താമരശേരിയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത്
കത്തീഡ്രല്‍ പള്ളിക്കുവേണ്ടി ഒന്നേകാല്‍ ഏക്കര്‍ സ്ഥലം വാങ്ങിക്കുവാന്‍ അദ്ദേഹം മറന്നില്ല. ദൈവജനത്തിന്റെ നവീകരണത്തിനുവേണ്ടി ഒരു ധ്യാനകേന്ദ്രം വേണമെന്ന് പിതാവ് ആഗ്രഹിച്ചു. 1994 ജനുവരി ആറിന് ആ സ്വപ്‌നവും പൂവണിഞ്ഞു. നാലു വര്‍ത്തോളം രൂപത മൈനര്‍ സെമിനാരിയായി ഉപയോഗിച്ച കെട്ടിടത്തില്‍ ബഥാനിയ റിന്യൂവല്‍ സെന്റര്‍ എന്ന പേരില്‍ പുല്ലൂരാംപാറയില്‍ ധ്യാനകേന്ദ്രം ആരംഭിച്ചു. മിഷന്‍ ലീഗ്, വിന്‍സെന്റ്‌ഡി പോള്‍ സൊസൈറ്റി തുടങ്ങിയ സംഘടനകള്‍ക്ക് പുനരേകീകരണവും നവ ചൈതന്യവും പകര്‍ന്നതോടൊപ്പം കെസിവൈഎം, കാത്തലിക്ക് വിമന്‍സ് കൗണ്‍സില്‍ എന്നീ സംഘടനകള്‍ പിതാവ് മുന്‍കൈയെടുത്ത് രൂപതയില്‍ആരംഭിച്ചു.

സാമൂഹ്യ സേവന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്ക് നേതൃത്വം നല്‍കുന്ന സിഒഡിയും ദൈവവിളി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുവാന്‍ വൊക്കേഷന്‍ ബ്യൂറോയും റെഗുലര്‍ സ്‌കൂളുകളുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ഏകീകരിക്കുവാന്‍ കോര്‍പ്പറേറ്റു മാനേജ്‌മെന്റും രൂപതയില്‍ സ്ഥാപിതമായി. രൂപതയിലെ അക്രൈസ്തവ സഹോദരങ്ങളോട് പിതാവ് അഭേദ്യമായ ബന്ധം പുലര്‍ത്തിയിരുന്നു. അവരുടെ കൂടി താല്‍പ്പര്യപ്രകാരമാണ് താമരശ്ശേരിയില്‍ അല്‍ഫോന്‍സ ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം സ്‌കൂള്‍ ആരംഭിക്കുവാന്‍ പിതാവ് മുന്‍കൈ എടുത്തത്. പിതാവിന്റെ നിര്യാണത്തോടെ ക്രൈസ്തവര്‍ക്ക് മാത്രമല്ല തങ്ങള്‍ക്കും ഒരു നല്ല ഇടയന്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന ദുഃഖം നാനാജാതി മതസ്ഥര്‍ക്ക് ഉണ്ടായതിന്റെ പിന്നില്‍ ഈ ബന്ധമാണുള്ളത്.

ലാളിത്യം ജീവിത വ്രതമായി സ്വീകരിച്ച മാര്‍ മങ്കുഴിക്കരി പിതാവ് സ്വന്തം സുഖസൗകര്യങ്ങള്‍ ഒരിക്കലും അന്വേഷിച്ചിട്ടില്ല. പിതാവിന്റെ ആത്മാര്‍ത്ഥതയും നിഷ്‌കളങ്കതയും വിശ്വാസ ദാര്‍ഢ്യവും സഭാ സ്‌നേഹവും ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാന്‍ പറ്റാത്ത വിധം ധന്യമായിരുന്നു. ഈ സവിശേഷ ഗുണങ്ങളാണ് കാപട്യത്തിനു മുമ്പില്‍ ധാര്‍മ്മിക രോഷത്തിന്റെ കത്തിജ്വലിക്കുന്ന അഗ്നിഗോളമായി പിതാവിനെ പലപ്പോഴും മാറ്റിയത്.

(2019 ജൂണ്‍ ലക്കത്തില്‍ മോണ്‍. ആന്റണി കൊഴുവനാല്‍ താമരശ്ശേരി രൂപതാ മുഖപത്രം മലബാര്‍ വിഷനില്‍ എഴുതിയ അനുസ്മരണത്തില്‍ നിന്ന്)

പരിശുദ്ധ മാതാവിനോട് ചേര്‍ന്ന് തിരുഹൃദയത്തണലില്‍

പരിശുദ്ധ കന്യകാമറിയത്തിനുവേണ്ടി സമര്‍പ്പിതമായിരിക്കുന്ന മേയ്മാസത്തിലൂടെ നാം കടന്നു പോവുകയാണ്. തിരുഹൃദയ മാസത്തിനുവേണ്ടി കാത്തിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ആഹ്ലാദാരവങ്ങളോടെ പുതിയ അധ്യയന വര്‍ഷത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയാണ്. ക്രിസ്തുവിനു ജന്മം നല്കിയതു കൊു മാത്രമല്ല, ദൈവത്തിന്റെ എല്ലാ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ക്കും തന്നെത്തന്നെ വിധേയപ്പെടുത്തിയതുകൊണ്ടുകൂടിയാണ് പരിശുദ്ധ അമ്മ സ്ത്രീകളില്‍ അനുഗൃഹീതയായതും എല്ലാ തലമുറകളും അവളെ ഭാഗ്യവതി എന്നു പ്രകീര്‍ത്തിക്കുന്നതും. വിശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു തീര്‍ത്ഥയാത്രയായിരുന്നു ആ ജീവിതം. തന്നില്‍ ദൈവം ആരംഭിച്ചത് അവിടുന്ന് പൂര്‍ത്തിയാക്കുമെന്ന വിശ്വാസത്തോടെയുള്ള യാത്ര.
ജീവിതത്തെ അതിന്റെ എല്ലാ അനുഭവങ്ങളോടുംകൂടി അതേപടി സ്വീകരിക്കുവാനാണ് പരിശുദ്ധ അമ്മ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്. എന്തുമാത്രം ഉത്കണ്ഠയും ഏകാന്തതയും നൊമ്പരങ്ങളും അവള്‍ അനുഭവിച്ചിട്ടുെന്ന് ഊഹിച്ചെടുക്കാന്‍ പോലും പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. എങ്ങനെയാണ് മറിയത്തിന് ഇത്രയും സൗമ്യമായും ധീരമായും ഈ സഹനാനുഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകാനായത്? അതിനെക്കുറിച്ച് ലൂക്ക സുവിശേഷകന്‍ ഒറ്റവരിയില്‍ സംഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. മറിയമാകട്ടെ ഇക്കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഹൃദയത്തില്‍ സംഗ്രഹിച്ചു. വിശ്വാസത്തിന്റെ ആഴമേറിയ തലങ്ങളിലൂടെ യൗവനാരംഭത്തില്‍ത്തന്നെ യാത്ര ആരംഭിച്ചവളാണ് മറിയം.
ആത്മീയത എന്നു പറയുന്നത് ജീവിതത്തെ അതേപടി സ്വീകരിക്കാനും സ്‌നേഹിക്കാനും ഒരാളെ ബലപ്പെടുത്തേ ഘടകമാണ്. അല്ലാതെ അത്ഭുതങ്ങളാലും അടയാളങ്ങളാലും ആഘോഷിക്കേണ്ട ഒന്നല്ല. മറ്റുള്ളവരേ അതേപടി സ്വീകരിക്കാനും സ്‌നേഹിക്കാനും കഴിയുന്നത് പക്വതയുള്ള ആത്മീയതയുടെ ലക്ഷണമാണ്.
മുറിപ്പാടുള്ള ഒരു ഹൃദയവുമായി നില്‍ക്കുന്ന ക്രിസ്തുവിന്റെ ചിത്രം നമ്മുടെ മനസിനെ വല്ലാതെ സ്വാധീനിക്കാറുണ്ട്. ദൈവത്തിന് ഒരു ഹൃദയമുെന്ന് മാത്രമല്ല അതിലൊരു മുറിവു കൂടിയുെന്നത് തിരുഹൃദയത്തെ സ്‌നേഹിക്കുവാന്‍ വലിയ കാരണമായിത്തീരുന്നു. സ്‌നേഹം അതിന്റെ പൂര്‍ണ്ണതയില്‍ വെളിപ്പെടുന്നത് ക്രിസ്തുവിലാണ്. മനുഷ്യന്റെ കണ്ണീരിനും സങ്കടത്തിനും മുമ്പില്‍ പിടിച്ചു നില്‍ക്കാനാകാത്ത ആര്‍ദ്രഹൃദയമുള്ള ദൈവത്തെയാണ് ക്രിസ്തുവിലൂടെ ലോകത്തിന് വെളിപ്പെട്ടത്. വേദനിക്കുന്ന മനുഷ്യനോട് തോന്നിയ അനുകമ്പയില്‍ നിന്നാണ് അവന്‍ അത്ഭുങ്ങള്‍പോലും പ്രവര്‍ത്തിച്ചത്. ജീവനറ്റ ശരീരമാണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും അവന്റെ നെഞ്ചില്‍ മുറിവേല്‍പിച്ചവന്റെ കാഴ്ചയില്ലാത്ത കണ്ണിലേക്ക് ഒരു തുള്ളി ചോര ഇറ്റിച്ചുകൊണ്ട് തിരുഹൃദയനാഥന്‍ കാഴ്ച നല്‍കുകയാണ്.
ക്രിസ്തുവിന്റെ മുറിവേറ്റ ഹൃദയം ഇതുകൂടി നമ്മെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. നിനക്ക് ആരെയെങ്കിലും സ്‌നേഹിക്കണമെങ്കില്‍ മുറിവേറ്റേ മതിയാകൂ. തോറ്റുകൊടുക്കലിന്റെ, നിശ്ബ്ദമായ സഹനത്തിന്റെ മുറിവുകള്‍ അന്യായമായും നീ സഹിക്കണം. പകരം വീട്ടാന്‍ നമുക്കാവില്ല. നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ. ഒപ്പം നിന്റെ മുറിവുകള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് സൗഖ്യം നല്‍കാനുതകുന്ന തിരുമുറിവുകളാക്കി മാറ്റണം.
ക്രിസ്തു സഹജമായ സ്‌നേഹത്തിനു മാത്രമേ ലോകത്തെ രക്ഷിക്കാനാവൂ. അല്‍പ്പം കൂടി ക്ഷമിക്കുവാനും സഹിക്കുവാനും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുവാനും പരിശുദ്ധ അമ്മയുടെ വണക്കമാസവും തിരുഹൃദയ മാസവും നമ്മെ ബലപ്പെടുത്തട്ടെ, അതിനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ ദീപ്തമാക്കും. പുതിയ അധ്യയനവര്‍ഷം പരിശുദ്ധ അമ്മയോടും തിരുഹൃദയ നാഥനോടും ചേര്‍ന്നായിരിക്കട്ടെ.

നല്ല വാര്‍ധക്യത്തിന് സ്വയംപഠനം

കുട്ടിക്കാലത്ത് വിദ്യ അഭ്യസിക്കാനും ജീവിത പാഠങ്ങള്‍ ഗ്രഹിക്കാനും അനേകം കളരികളുണ്ട്. വീടും സ്‌കൂളുമെല്ലാം ഇതിന് വേദികള്‍ ഒരുക്കുന്നു. യൗവനകാലത്തും തിരുത്തലുകള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാന്‍ പലരുമെത്തും. എന്നാല്‍ വാര്‍ധക്യം സംതൃപ്തിയില്‍ എങ്ങനെ കഴിച്ചുകൂട്ടാമെന്നു പഠിക്കാന്‍ കളരികളില്ല.
കിട്ടാവുന്ന സന്തോഷങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ച് വയസുകാലം ചിലവഴിക്കണമെന്നുണ്ടെങ്കില്‍ മുന്‍കൂട്ടി ഒരുക്കം തുടങ്ങുകയും അതനുസരിച്ച് ആസൂത്രണം ചെയ്തു നീങ്ങുകയും ചെയ്യേണ്ട കാലമാണിത്. കാരണം സമൂഹം അതിദ്രുതം മാറ്റങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കുടുംബത്തെ ഉറപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തിയിരുന്ന സിമന്റും പശയുമെല്ലാം ഇളകിപ്പോയി. കാലത്തിന്റെ ചുവരെഴുത്തു മനസിലാക്കി നീങ്ങിയില്ലെങ്കില്‍ പരാശ്രയം അനിവാര്യമായ അവസാനകാലം നിസഹായതയിലും കണ്ണീരിലും മുങ്ങിപ്പോകും.
ആരോഗ്യമുള്ള കാലത്ത് ഭൂമി ഭാഗം വയ്ക്കാതെ നീട്ടിവച്ച്, അവസാനം വാര്‍ധക്യത്തിന്റെ അവശതയില്‍ കഴിയുമ്പോള്‍ മക്കള്‍ പിതൃസ്വത്തിനായി കടിപിടി കൂടുന്നതും കണക്കുപറയുന്നതും കാണേണ്ടിവരുന്നത് എത്രയോ ദയനീയമാണ്!
അധികാരത്തിലിരുന്നപ്പോള്‍ കണ്ണായ സ്ഥലങ്ങളിലെല്ലാം മറ്റുള്ളവരെ പങ്കാളികളാക്കി ഭൂമി വാങ്ങിക്കൂട്ടിയ കേരളത്തിലെ ഒരു മുന്‍മന്ത്രി പെട്ടെന്നാണ് രോഗിയായത്. മന്ത്രിയുടെ ആരോഗ്യം അപകടത്തിലാണെന്നുകണ്ട് പങ്കാളികള്‍ ഭൂമി പെട്ടെന്നു വിറ്റ് ഇടപാടുകള്‍ തീര്‍ക്കണമെന്ന് അഭ്യര്‍ത്ഥിച്ചു. സുഖമായി വന്ന ശേഷം ഇടപാടുകള്‍ തീര്‍ക്കാമെന്ന നിലപാടിലായിരുന്നു നേതാവ്. പക്ഷേ, പെട്ടെന്ന് ആരോഗ്യനില വഷളായി അദ്ദേഹം കണ്ണടച്ചു. മന്ത്രിയുടെ കുടുംബത്തില്‍ ഏറെ അവകാശികളുള്ളതിനാല്‍ സ്വത്തുക്കളെല്ലാം തര്‍ക്കങ്ങളില്‍ കുടുങ്ങി. അതില്‍ പണം മുടക്കിയവരെല്ലാം കഷ്ടത്തിലുമായി.
വൃദ്ധരുടെ നാടായി കേരളം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 1961 ല്‍ കേരളീയ ജനസംഖ്യയുടെ 5.6% വൃദ്ധജനങ്ങളായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഇപ്പോള്‍ അത് 16.5% ആയി ഉയര്‍ന്നു.
അടുത്ത കാലംവരെ ഭൂമിയായിരുന്നുസമ്പാദ്യത്തിന്റെയും ആഢ്യത്വത്തിന്റെയും അളവുകോല്‍. വാണിജ്യം പേരിനുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും കൃഷിയായിരുന്നു മഹാഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെയും ഉപജീവനമാര്‍ഗം. ഭൂമിയുടെ ഉടമയായതിനാല്‍ വാര്‍ധക്യത്തിലെത്തിയാലും കാരണവരെ ആശ്രയിച്ചു നില്‍ക്കേണ്ട സ്ഥിതിയായിരുന്നു യുവതലമുറയ്ക്ക്. അതിനാല്‍ സ്വാഭാവികമായും വയോജനങ്ങള്‍ക്ക് അത്യാവശ്യം കരുതലും പരിഗണനയും ലഭിച്ചിരുന്നു. മാത്രമല്ല അത് കടമയും പുണ്യവുമാണെന്ന്
പുരാണങ്ങളും മതഗ്രന്ഥങ്ങളും പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തുപോന്നു.
വളരെ പെട്ടെന്ന് ഈ സാമൂഹികഘടന തകിടം മറിഞ്ഞു. കൃഷിയും ഭൂമിയുമല്ല ഇന്ന് സമ്പാദ്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ശിലകള്‍. ലോകമെങ്ങും തൊഴില്‍ ലഭിക്കാവുന്ന അവസ്ഥ. അതിനാല്‍ യുവതലമുറ അന്യരാജ്യങ്ങളില്‍ കുടിയേറി അവിടെ പൗരന്മാരാകുന്നു.
വയോജനങ്ങള്‍ ഇവിടെ അവശേഷിക്കുന്നു. വികസിത രാജ്യങ്ങളില്‍ പ്രായമായവര്‍ക്ക് നിരവധി ക്ഷേമ പദ്ധതികളുണ്ട്. ഇവിടെ കാര്യമായ പദ്ധതികള്‍ ഇല്ലെന്നു മാത്രമല്ല, ഒരു പ്രായം കഴിഞ്ഞാല്‍ ആരോഗ്യ ഇന്‍ഷൂറന്‍സ് പരിരക്ഷപോലും ലഭിക്കുന്നില്ല.
അതിനാല്‍ വാര്‍ധക്യം സന്തോഷത്തിലും സ്വസ്ഥതയിലും കഴിയണമെന്നുണ്ടെങ്കില്‍ ആരോഗ്യമുള്ള കാലത്തുതന്നെ വരുംകാല ജീവിതത്തെ അവരവര്‍ക്ക് ശേഷിയുള്ള രീതിയില്‍ ആസൂത്രണം ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
ബാധ്യതകളും വഴക്കുകളും ഉണ്ടാകാത്ത രീതിയില്‍ കടമകള്‍ തീര്‍ത്തുവയ്ക്കുക പ്രധാനമാണ്. ചികിത്സയ്ക്കും ഉപജീവനത്തിനും മറ്റുമായി ധനാഗമ മാര്‍ഗങ്ങള്‍ കരുതിവച്ച് പരമാവധി പരാശ്രയം ഒഴിവാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
ആഗ്രഹങ്ങള്‍ പരിമിതമാകുന്ന വാര്‍ധക്യത്തില്‍ മാനസിക സ്വസ്ഥതയ്ക്കാണ് പ്രഥമ പരിഗണന. സമപ്രായക്കാരുടെ ഒത്തുചേരലുകളും കലകളും കൊച്ചു യാത്രകളുമെല്ലാം അവരുടെ മനസുകളെ ഉണര്‍ത്തി ഇക്കാലവും ജീവിതയോഗ്യമാണെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കും.
കുടുംബത്തിനും സമൂഹത്തിനുമായി സജീവമായ ഒരു ജീവിതം ആടിത്തീര്‍ത്തവര്‍ക്ക് ബാധ്യതകളില്ലാതെ ആസ്വദിക്കാന്‍ കിട്ടുന്ന കാലമാണ് വാര്‍ധക്യം. മുന്‍കൂട്ടി കരുതലോടെ നീങ്ങിയാല്‍ അത്യാവശ്യം ശാരീരിക അവശതകളുടെ ഇടയിലും സായാഹ്നത്തില്‍ മധുരത്തിന്റെ ചെറുതരികള്‍ കെണ്ടത്താന്‍ കഴിയും.

Exit mobile version